• tayy-ı zemanve tayy-ı mekan olanların, olabilenlerin tadına doyamadığı bir hal olsa gerek.
  • sonsuz olmayla çelişir.
  • herhangi bir zamana ve herhangi bir yere bağlı kalmama durumu.
  • (bkz: sübhan)
  • zaman ve mekan kayması olarak, ilahi varlığın içinde olduğu sonsuzluk kavramı dışında, biz fanilerin de zaman zaman yaşadığı kayboluş.

    hani bir sokakta yürürsün de aslında yürümezsin ya. öyle birşey. astral seyahatde ruhun, rem evresinde bedenden ayrılıp enerjiyle bütünleştiği sırada, dışardan kendini izlemesi gibi. çok büyüleyici olduğu kadar inanılmaz korkunç bir durum.

    edit: bunu herkes yapıyor sanıyordum. çok şaşırdım. herkes yapamıyormuş. şaşırdım ve korktum çok sık yaşadığım bir durum çünkü. yaşayamayanlar için söyleyeyim, fazlası deliliğe davetiye çıkarıyor. zaman ve mekan sanki hızlandırılmış bir film gibi akıyor zihninizde saatlerce, bazen birkaç gün sürüyor. görüntüler ve sesler var ama kesik kesik, yürüyorsunuz ama havada yürür gibi, yere bastığınızı hissetmiyorsunuz yani o anlarda. uykuda değil gerçekte oluyor bunlar. sanki yerçekimi yok gibi hissediyorsunuz ve insanlar dağınık gözüküyor.
  • tanrı'nın bir sıfatıdır. bizim yani insanların algılaması duyuları aracılığıyladır. ve dolayısıyla zaman ve mekana ihtiyaç duyarız. ancak tanrı'nın algılaması için duyu koşulu gerekmez. dolayısıyla da zaman ve mekana bağlı değildir.
  • tanrı 'nın kendisidir.
  • (bkz: gökkuşağının düzleşmesi)
hesabın var mı? giriş yap