zamanın biri

• doksanların sonları
  "belki de daha iyi anlıyorlar"dı...
  ben çekildi içimden
  oradan beni, buradan bana
  bende hiç.
  vakit tamam toplu taşıma için
  bir başıma yolda gücüm
  gücüme gidişlerde,
  kırmızı başlıklı şiirler ezberlemiş sevişim
  infazımı başka bir zamana ertelemişim,
  mekanları üstelik unutmuşum.
  güneşlerde kurutma çabası aynılıkları,
  oldum olası saçmalıktı
  zamanlaması nasılolsa hep yanlıştı
  yağışlar ve toz kaymasıymış meğer
  görünmez duvarların
  dış cephe kaplaması.
  en uzun sohbetler
  en kısa halindeki
  gizli oturumları oldu uzak ara
  o bozuk uykuların
  sen anımsamazsın kollarımın kuvvetini
  ve bilmezsin de üstelik
  omuzlarımın nasıl da aşağıya iniverdiğini
  centilmenlik dışı bir faul işimiz değildi
  ama göremedin yine de sahaya atılan
  o yabancı maddeleri,
  ki boşver...
  
  "zamanın biri"
  j.ak
  5.mart.2012
• bir zamanlar.
  
  zamanın birinde köyümüzde evin tüm ahalisi ovada mantar yemiş, zehirlenmiş, öleyazmışlar. şansa orada bulunmayan eniştesi anama -biraz da labbak konuşurdu- 'geriye ikimiz kalıyorduk. ne'derdik gari?' diye laf tutturmuş. yılışığın isteyişinden iyi melemesi varmış. her şeyi bir bir anlattığı babam, geriden geriye ifrit olmuş, çok hırslanmış. anam hep edilgeni veya dikkatlisi olduğu maceralarını eksiksiz babama anlatışı ve sadakatıyla güvencedeymiş, sigortalıymış gibi atlatıyordu.
  
  (bkz: bir zaman)