zamanın ruhunda delik açmak

• hikayelerin izi sürülerek yapılabilen eylem.
  ne var ki delikten görülen her zaman iç açıcı değildir.
  bir bakıyoruz; bir gemi görülüyor ege sularında. içinde mübadele ile balkanlardan gelen göçmenleri taşıyor. bir anne, ölü bebeğini göğsüne bastırmış, emzirir gibi yapıyor. biliyor ki öldüğünü söylerse onu denize atacaklar, bir mezarı bile olmayacak. izmir'e kadar onu saklamak istiyor.
  bu çok acı, konuşmak, düşünmek bile çok zor.
  hele 'bir cumartesi gecesi evde yalnız oturan ezik ve yalnız insan' için hiç dayanılır bir keder değil.
  kapatıp başka bir delik açıyoruz, küfürbaz bir adamın inşaat şirketinin bir sahil ve tatil kentindeki marifetlerini görüyoruz.
  saygın bir meslek grubunun adını taşıyan sitenin ardında inşaat başlatıyorlar. sonra yazlıkta kimsenin olmamasından istifade ederek siteyi yerle bir ediyorlar. dava açılıyor. yazlık sahiplerine para verilerek konu kapatılıyor. ama yerel yöneticiler kapatmıyorlar. 'bu evleri yıkarak tekrar inşaat yapamazsınız, sadece yeşil alan yapabilirsiniz' diyorlar. şirketin denize kadar uzanan bir yeşil alanı oluyor.