sana vurana sen de vur diyen ebeveyn

• ebeveyn değil de babaannem yaptı bunu, iyi ki de yaptı.
  
  kavgaya ve şiddete karşı bir ailede büyüdüm ben. yaşıtlarıma göre çok erken büyüdüğüm için de hiçbir zaman kendimi kanıtlama ihtiyacı hissetmedim. çok uğraşan oldu benimle, bunun nedeninin insanların beni iri olduğum için tehdit olarak görmesi olduğunu 30 yaşımdan sonra anladım, öyle diyeyim.
  
  yaşım 6 civarı, yakın bir arkadaşım vardı, ortalamaya göre daha ufak tefek bir çocuk. zaten kendimi bildim bileli yakın dostum olan hemcinslerimle aramda hep ciddi boy farkı oldu, bu trend hâlâ da sürüyor. neyse, bu çocuk hep agresif, arada vuruyor bana ama benim içimde yok ki karşılık vermek... düşünsenize, iri yarı çocuk, kendisinden çok daha ufak bir çocuk vurdu diye ağlayarak eve geliyor. tabii bizimkiler gitti, annesiyle falan konuştu ama bu bir süre böyle gitti. en son bir gün babaannem "sen ona vurmazsan ben sana vuracağım" diye korkuttu beni, bu sevgili dostum da bana vurduğunda ben de kendisine okkalı bir tane vurup, eve gidip gururla "ben de vurdum babaanne" dedim.
  
  o kadar güzel işe yaradı ki, inanamazsınız. adeta bir sihir gibiydi, bir daha asla vurmadı bana, tabii ben de ona vurmadım. yıllardır görüşemesek de hâlâ sevdiğim, değer verdiğim bir insan kendisi, kin güttüğüm yok ama demek ki bazen insanlara yerini bildirmek gerekiyor. kavgacı olmak ve kendini savunmak ayrı şeyler, türkiye gibi orman kanunlarıyla yaşanan ülkelerde sana vurana iki misli vurmazsan ezilirsin. hayatım boyunca 10-15 kez kavga ettim ama hiçbirinde kavgayı ben başlatmadım. olur da bir gün çocuk sahibi olursam da öğreteceğim bu olacak.