• şu hayatta telefonda konuşmayı en sevdiğim insan topluluğudur. birincisi, onlara ulaşabilmek başlı başına bir zafer hissi uyandırır, telefon düşürmeyi beklerken nostaljik bir heyecan hissedersiniz. ikincisi, bir sorun için arıyorsanız mümkün değil telefonda çözmezler ama ayaklarına kadar giderseniz hemen hallederler çünkü yüzünüzü görmek isterler, bu da nereden bakarsanız bakın romantik bir şey. üçüncüsü, telefonu birbirlerine verme huyları vardır, en çok da buna bayılıyorum. bir numaralı kalem personeli telefonu açar, soruyu dinler, dur bak sana kimi vereceğim der, iki numaraya da en baştan her şeyi anlatırsınız. sonra üçe geçer, dörde, beşe... bayramda uzaktaki bir akrabayı arama sevinci, bir aile sıcaklığı yaşarsınız. hiçbir sorum olmasa bile kafama eser mahkeme kalemini ararım, mahkeme kalemini aramak benim bir tutkumdur. bazen aynı soruyu sesimi değiştirir bir daha sorarım. ben dostluğu, kardeşliği, sevgiyi mahkeme kalemini aramakta buldum.
  • işiniz varsa bile gelmeyin, işler çok yoğun. üstteki yazarın dediğini de yapmayın ki ilave iş yükü olmasın.
hesabın var mı? giriş yap