mihenk

• birinin değerini, ahlakını anlamaya yarayan ölçüt. ^*
• gönüllerimize taşı ile taht kurmuştur.
  
  (bkz: mihenk taşı)
• osman bayazıt ın ilk şiir kitabının adıdır.mihenk isimli uzun bir de şiiri var.o da şöyle;
  
  harfi vurdum mihenge
  alfabeden can çıktı
  bir vurdular kaleme
  mürekkepler kan çıktı
  
  sözü vurdum mihenge
  kelimeler lâl çıktı
  sus pus olmuş dillerde
  konuşulmaz hâl çıktı
  
  malı vurdum mihenge
  isteyende hırs çıktı
  bir kanaat edince
  altın gümüş pas çıktı
  
  rızkı vurdum mihenge
  çalışanda hoş çıktı
  kısmetinde var ise
  yiyeceği aş çıktı
  
  rengi vurdum mihenge
  elvan çeşit kat çıktı
  lakin insan cinsinde
  bütün renkler mat çıktı
  
  ins'i vurdum mihenge
  umduğumdan zor çıktı
  gizler çözen ademe
  bir baktım ki sır çıktı
  
  aşkı vurdum mihenge
  ateşlerden kor çıktı
  yandı mecnun çöllerde
  leylalara har çıktı
  
  derdi vurdum mihenge
  şifalara set çıktı
  bir acıyı silmeye
  binbir ecza kıt çıktı
  
  günü vurdum mihenge
  günde keder gam çıktı
  mevsim kurak geçince
  dalda meyve ham çıktı
  
  yönü vurdum mihenge
  pusulalar şaş çıktı
  hak yoluna girmeze
  bütün yollar boş çıktı
  
  ilmi vurdum mihenge
  ne doyulmaz haz çıktı
  ona kıymet biçmeye
  mihenk bile az çıktı
  
  kalbi vurdum mihenge
  fesatlıkta mert çıktı
  vurmasaydım hiç keşke
  taştan bile sert çıktı
  
  dostu vurdum mihenge
  iyi günde çok çıktı
  bak şu dünya haline
  kara günde yok çıktı
  
  nefsi vurdum mihenge
  doyurması güç çıktı
  istedikçe isterde
  gözü doymaz aç çıktı
  
  ismi vurdum mihenge
  işaretsiz pul çıktı
  yazdı çizdi kendince
  adı osman kul çıktı
• "işte o gün...
  evet bugün, bizim büyük imtihan...
  bugün, benim altın olan emeğime mihenktir;
  bin zahmetle ektiğimi biçme vakti demektir."
  
  yurdakul'dan