shakespeare sonnet 95

• bir william shakespeare sonesi:
  
  how sweet and lovely dost thou make the shame
  which, like a canker in the fragrant rose,
  doth spot the beauty of thy budding name!
  o! in what sweets dost thou thy sins enclose.
  that tongue that tells the story of thy days,
  making lascivious comments on thy sport,
  cannot dispraise, but in a kind of praise;
  naming thy name blesses an ill report.
  o! what a mansion have those vices got
  which for their habitation chose out thee,
  where beauty's veil doth cover every blot
  and all things turns to fair that eyes can see!
  take heed, dear heart, of this large privilege;
  the hardest knife ill-used doth lose his edge.
  
  çevirisi:
  
  ne tatlar ne sevgiler verirsin sen utanca
  o bir kemirgen gibi yerken mis kokan gülü
  sende goncalar açan güzelliğe konunca!
  ah günahların nice hoş şeylerle örtülü!
  çapkınca geçirdiğin günleri anlatan dil
  şırfıntılık kondursa sana acı sözlerle
  vergileri yine de övgüden farklı değil:
  utancı kutsal yapar adını anmak bile.
  o düşkünlükler seni seçip barınmışlar da
  ah varlığın hepsine eşsiz bir saray olmuş;
  güzelliğin peçesi leke komamış orda
  göze görünen her şey güzelliklerle dolmuş.
  varım yoğum bu cömert armağana iyi bak;
  kötü kullanılırsa körlenir en sert bıçak.