silverstein

• harika bir victory grubu.ilk 2 eplerini çıkardıklarında olay yaratacak emo/post-hardcore olarak lanse edilmişlerdi,ancak daha sonra çıkardıkları''when broken is easily fixed'' adlı albümleri ile hakettikleri ilgiyi göremediler.
• emokid'lerin favori gruplarindan biridir bu grup. yalniz; kanadanin, ontarionun en cici, en duzgun kasabalarindan birinden olan burlington'dan bu tarz insanlar nasil cikar, nasil yetisir, nasil zirlayarak muzik yapma duygusu cikar anlayabilmis degilim. abileri hawthorne heights kadar unlu olurlar bir gun insallah.
• http://www.peta2.com/outthere/o-silverstein.asp adresinde maymun olmuş petacılar. emokidlik müessesesine vejeteryanlığı da eklemişler.
• 2005 çıkışlı discovering the waterfront albumleri baştan sona 10 numara bir çalışma olup, emo/screamo/post-hardcore gibi türlere gönül vermiş gençlerin evlerinde belkide bundan yirmi sene sonra çıkartıp ''keh keh keh ne güzel günlerdi'' diyebilecekleri bir yerde duracak.
• severim ben bu grubu hatta en sevdiğim 10 gruptan biridir hatta tek sevdiğim emo grubudur.
• giving up diyorum ve susuyorum. her zaman benim için çok önemli olacak when broken is easily fixed albumu !
• "discovering the waterfront" adlı albümlerindeki "ides of march" adlı şarkılarıyla dinlemeye başladığım grup. evet, şarkıyı da sahiden ilk kez 15 mart günü dinledim !
• silverstein diyince aklıma gelen üç şey ; istikrarlı olmaları, tutarlı olmaları ama buna rağmen underrated kalmalarıdır. istikrar ve tutarlılık konusunda şunları söyleyebilirim ki neredeyse 25 yıldır piyasada bu adamlar ve diskografilerine baktığımızda öyle vurdum geçtim iki single çaldım paketledim değil baya baya üstünde çalışılmış ve belirli çizgide kalitesi olan eserler ortaya koyduklarını görüyoruz. sanatı sanat için yaptıklarına inanıyorum örneğin ilk albümlerinden bile önce release edilmiş ben dahil çoğu dinleyicisinin muhtemelen varlığından bi haber olduğu "waiting four years" isimli parçayı "redux" isimli remake şarkılarını içeren albümlerinde vitrinlemeyi ihmal etmemişler ve bu tercihlerinde kâr amaçlı bir beklenti içinde olduklarını hiç sanmıyorum. remake parçalarla beraber eski/yeni canlı performansları kıyasladığımızda grubun ve özellikle lead vokalist shane told'un sound olarak ne kadar geliştiğini fark ediyoruz. 2 saatlik konserlerden birinişuradan dinleyebilirsiniz. yıllar önce "smile in your sleep" şarkılarını tanıtarak yaptıkları açık alan konser performansı ile kıyaslarsanız eğer demek istedğimi anlarsınız. normalde yaş, alkol ve türün götürüsü olabilecek vokal tahribatı gibi etmenler ters işlemiş bu adamlarda, matematik terimiyle diğer gruplar y = f (x) ise silverstein x = f¹(y) diyebilirz (bkz: swh). bunlara rağmen nasıl underraed kalabilmiş derseniz orası muamma, artık amerikalıların kanadalı ötekileştirmesinden dolayı mı kayıt şirketleriden dolayı mı yoksa bir dönem trend olan şuan mazisi okunan emo türenden midir bilinmez. şahsi fikrim hepsinden biraz biraz fakat şunu demeden geçemeyeceğim, çoğu insanlar maalesef sound yerine türe daha fazla odaklılar ve müziği içselleştirmeye, bir ideolijiye dökmeye ya da yeni akım olarak çıkarma çabasındalar. nasıl death metal dinleyince satan, christian rock dinleyince hristiyan ya da punk rock dinleyince anarşist olmuyorsak emo dinleyince de depresyona girmemiz beklenemez. ben eğer bir parçayı dinledikten sonra bende namesini söyleme isteği uyandırıyorsa , "catchy"ise bir süre tekrar tekrar dinlemek istiyorsam ya da gitarımla parçadaki belirli bir kısmını (bu riff ya da solo kısmı olabilir) çalma isteği uyandırıyorsa türü ne olursa olsun zevk alırım. silverstein bu bahsettiğim elementleri parçalarında bolca barındırdığı için her zaman favori gruplarımdan biri olmuştur. eğer sizde sound olarak benimserseniz hemen hemen bütün şarkılarından keyif alacağınızı düşünüyorum.