mustafa hakkında herşey

• kadınların paralı erkekle de parasız erkekle de ayrı mutsuzluk hikayeleri yaratıp, onların ardına sığınıp ruhlarındaki gizli orospuluğu kapatmakta ne kadar usta olduklarını bir kere daha yüzüme tokat gibi çarpmış film... üzerine sanatsal çıkarımlar yapmaya gerek görünmeyecek basitlikte şeyler işte... hayatında kendine yer açtırdığın adamdan ayrıl ve cesur bir aşık gibi git aşkını yaşa... o an hayattaki konumun neyse ne... cesur bir aşıksan, anlaşılmadığını düşünüyorsan, mutsuzsan cesur bir aşık ol ve sorununu kökten bitir... hepsi bu kadar...
  
  hayatımdaki adamı aldattım çünkü o faturaları ödeyemiyordu...
  hayatımdaki adamı aldattım çünkü zengindi, her şeyim vardı ama ruhuma hitap edemiyordu...
  
  hep bir mazeret var... hep...
  
  korkak kadınlar ruh orospularıdır... erkeğin ruhunu emerler...
  o an neye ihtiyaçları varsa kendilerini onun kollarına bırakırlar...
  tek amaçları istediklerini onlara verecek bir adamdır... sonunu düşünmezler...
  ne kendi sonlarını ne de hayatlarına aldıkları erkeklerin...
  
  ceren'in ne zengin bir yaşam içinde annelik yaptığı sahnelerde
  ne de tüm bunlardan uzaklaşıp simit yediği zaman çocuk gibi sevindiği sahnelerde hüzünlenmedim...
  
  ama hem mustafa için hem de fikret için çok üzüldüm...
  ikisi de cesur aşıklar...
  
  biri sevdiği kadını hayatına dahil ederek, ona sadık kalarak ve sorgusuz güvenerek, anne ve eş rolünü emanet ettiği için,
  diğeri ise tüm riskleri göze alarak, seviştikten sonra evli olduğunu öğrenmesine rağmen ona gözü kara bir aşk beslemeyi sürdürebildiği için...
  
  son bir teşekkür ise ceren'e...
  kadına has basit ruhsal gelgitler esnasında iki kocaman bir de küçük adamın hayatını sikmeyi başarabildiği için...
  
  mustafa ile bir aile bireyi olma, sosyal statü (bir bakıma paralı erkek=güçlü erkek) ihtiyaçlarını,
  çocuğu ile annelik içgüdüsünü,
  fikret ile de tüm bunlardan sıkıldığı noktada yoksul ama bir o kadar gamsız ve umarsız bir aşk ihtiyacını karşıladı,
  ruhlarını emdi ve siktir olup dünyadan gitti işte...