the mantle

• in the shadow of our pale companion ve ...and the great cold death of earth gibi pek leziz parçaları bünyesinde barındıran pek nefis agalloch albümü..
• amerikalı doom/death grubu agalloch’un 2002 çıkışlı albümü. 2001’deki mükemmel “of stone, wind and pillor”’un ardından çıkan ve kapağında siyah beyaz bir geyik resmi bulunan “the mantle”, bir önceki albümün kalitesini koruyor.
  son derece duygusal akustik gitarların yoğun olarak kullanıldığı, melodik gitarlar ve orta tempo parçalarla, opeth, novembre, eski dönem amorphis ve arise from thorns gibi grupların müziklerini hatırlatan ama bir yandan da oldukça özgün bir müzik yapan agalloch, amerikalı olup da bu tarz bir müzik yapabilen ender gruplardan. agalloch’da bariz bir norveçli grup havası ve sound’u var çünkü.
  5 tanesi oldukça uzun olmak üzere 9 parça bulunan “the mantle”, soğuk havası ve sanki bir ormandan geliyormuşçasına güzel atmosferiyle, doğal olarak onların kalitesine ulaşamasa da tıpkı opeth’in tarih yazdığı “morningrise” ve “my arms, your hearse” albümleri gibi tam bir “orman soundtracki” denebilecek türde. clean korolar, brutal vokaller, duygusal şarkı sözleri, acıklı melodileri ve genelde orta tempoda devam eden müziğiyle, hayalgücünü besleyen gerçek bir “sonbahar” albümü.
• bunca yıldır bu albümün hakkını veremediğim için kendimi kınıyorum, bir de azılı bir agalloch fanı bilirim kendimi. pale folklore ve ashes against the grain'e nazaran daha bir efekt bağımlısı, ambient temalı bir albüm olduğundan kelli bilinçli bir şekilde reddetmiştim bu albümü, üzerinde durmamıştım. ambient/folk tandansının tavana vurduğu the white ep'yi bile kabullendim de başucuma koydum, the mantle'a bir gıdım yanaşmadım. hatamın farkına geç de olsa vardım, buna da şükür. çok farklı, bambaşka bir yerde, tekrarı gelmeyecek inanılmaz bir albüm the mantle. sindirmesi, anlaması zaman alıyor kesinlikle o yüzden sevseniz de sevmeseniz de vakit ayırın, besleyin büyütün pişman olmayacaksınız.
• atmospheric folk/doom metal grubu agalloch'un efsane efsane efsane albümü. evet dünyanın en iyi albümü değil belki ama kendine has olduğu ve bu konuda tek ve özel olduğu söylenebilir. yani kastettiğim şu ki canınız bu albümü dinlemek istediğinde başka bir alternatifi yoktur. ensiferum, alestorm, amon amarth, insomnium veya korpiklaani çektiğinde canınız; yerine başka bir şey dinleyebilirsiniz. empyrium melankolikliğine en yakın, belki daha iyisi
  
  1. a celebration for the death of man... 02:24
  2. in the shadow of our pale companion 14:44
  3. odal 07:38
  4. i am the wooden doors 06:10
  5. the lodge 04:39
  6. you were but a ghost in my arms 09:13
  7. the hawthorne passage 11:17
  8. ...and the great cold death of the earth 07:13
  9. a desolation song 05:07
  01:08:25
  
  yerinde brutaller, çok iyi bir akustik gitar kullanımı. tam anlamıyla kusursuz. karanlık bir odada yalnız başınıza içerken ve dışarıyı seyrederken gönül rahatlığıyla dinlenebilir. ayrıca kimse kusura bakmasın ırkçılığımı yapmadan da geçemeyeceğim abd sınırları içinden çıkmış ender güzel albümlerdendir. çünkü neden? amerikandan metalci olmaz
  
  not: hiç ilginlenmediyseniz bile en azından in the shadow of our pale companion şarkısını sindirirek dinleyin (atlamadan, kendinizi vererek)
  
  linkini de vereyim uğraşmayın
  
  http://www.youtube.com/watch?v=gxjhyn4z_rw
  
  edit: (bkz: sarhoşken girilen entryler)
• bilenler biliyor zaten metalstorm diye alanında en iyisi olan bir site var. işte o sitenin en iyi 200 albüm listesi var. the mantle o listenin 8. sırasında. ki o listenin içinde nice efsane grubun efsane albümleri var. oradan hesap edin bu albümün kalitesini.
  
  not: 9. sırada da yine bir agalloch albümü olan ashes against the grain var.
  
  http://www.metalstorm.net/bands/albums_top.php
• tüm şarkıları şaheser olan agalloch albümü. defalarca başından sonuna kadar dinlense de bıktırmaz. ticari kaygı gütmeden tamamen müzikal kaliteye önem verilerek yapıldığı çok belli, kusursuz bir başyapıt.