türk polisine kimliğinizi görebilir miyim demek

• valla cumartesi genel bi kontrol vardı demek, gece saat 02.15'te minibüs caddesi'nde minibüsle giderken durdurulduk polis tarafından fakülteler civarında. önümüzde birkaç araç daha vardı, komple trafiğe kapalıydı yani yol. seçmece yapmıyorlar, öyle fantastik bi kontrol. ben kız arkadaşıma "lan bu bi şeyler haklarına kesin aykırı bi iştir ha", o bana "işte kimseyi yakalamayı beceremiyorlar sonra böyle çevirip duruyolar" derken, minibüsteki orgazm iniltileri tüylerimizi diken diken etti. şoföre kontağı kapatmasını ve kimliklerin hazırlanmasını söyleyen polisin ağzının içine bakan bi sürü adam. hevesle, heyecanla ve eet maalesef tatlı bi panikle kimlikleri çıkartıp tek kişide toplayıp vermek gibi organizasyonlara giriştiler. "ne toplaması ya gerek yok vermiyorum ben polisten başkasına kimlik mimlik, gelsin alsın" dedim, o kadar sinir bozucu bi ortam oluştu yani. iştahlarına inanamadık. türk polisine "kimliğinizi görebilir miyim?" demek tam da bu sebepten yadırganıyor. o zaman polis seni çürük yumurta gibi görüyor. halk çünkü ondan yana. halk gönüllü her fırsatta kimliğini göstermeye, kıçını başını polise elletmeye. sen kimlik sorunca halktan değilmişsin gibi, garezin varmış gibi algılıyor, kıllanıyor. gururuna da dokunuyor. çünkü "kontağı kapat" diyen memur bile başbakan muamelesi görüyor. gece devriyesindeki vergilerimizden maaşı ödenen alt düzey bir kamu görevlisi değilmiş de harry callahan'mış gibi konuşuyor. o minibüste beklediğimiz 15 dakika boyunca içinde bulunduğumuz habitat, polisten kimlik istemenin neden tuhaf bir şey olduğunu bize çok güzel açıkladı. halk bunu istiyor. halk götünde bi cop olmasından hoşnut, kendini güvende hissediyor. ve haklı abi. düşünsene ne başbakanın seni sallıyor, ne vergi dairesinde umursanıyorsun, ne bankada yüzüne bakılıyor, ne de hastanede dinleniyorsun. sürekli kuyrukta geçiyor hayatın. muhatap alan tek devlet uzantısı polis. silahlı bir otorite ayağına kadar geliyor, senden bir şey istiyor falan. hoşuna gidiyor adamın, kendini önemli hissediyor. vatandaş olduğunu hatırlıyor.