quorthon

• ruhlarında kuzeye dair bir müzik olan herkesin, her yaşayanın zihninin içine gelip giden notalara hayat veren olarak tanımlanabilirdi. kısa yaşamının ardından bıraktığı onlarca şarkı, karanlığın içinde yürürken ve zamanın içinde inançlar kaybolurken yol gösteren kuzgunların sesleriydi belki de. odin'in yeryüzüne düşmüş gölgesi, karanlıkta anlatılan öykülerin en derin olanıydı belki... "şimdi"nin içinde durmuş, geçmişin sararmış anılarının, öykülerinin içinde unutulmaya yüz tutmuş tanrılara dikmişti gözlerini. belki herkesin masal olarak dinlediği "sanki-gerçeğe" inanmıştı. inanmış ve o sanki-gerçeği "gerçek" kılmıştı...
  
  düşler yarattı. düşlerinin içinde şarkılar. tanrılar yaşadı şarkılarının içinde, ve ölümsüzlüğün en güzelini hediye etti belki de arkasında kalanlara. "aasgard"da, kendisi için ayrılmış sonsuz şölende yerini aldı, elinde kılıcıyla, ruhunu dolduran şarkılarla odin'e yaktığı. unutuluş tanrılara yaktığı..
  
  şimdi, özlediği rüzgara tutunup, buzdan sarayın yüksek tavanlı salonundan bize bakıyor. şimdi, ruhunu taşıdığı babasının yanında buz denizinin sert ve soğuk dalgalarında yürüyor. şimdi, annesini görüyor sonsuz denizin kıyısında. şimdi kuzey ışıklarının altında parlıyor altın rengi saçları, gri gökyüzünün hayat verdiği gözleri.. şimdi, kuzey yıldızının yanında bir pırıltı daha görüyor ruhum, şarkılar söyleyen fırtınaların arasından.. uzun yolculuğunun ardından evine döndü o. kuzeyin kalbine, zaten hep kalbinde taşıdığı.. yeryüzünde olduğu gibi öldüğümüzde de bize yolu göstermek için, kuzeyin kayıp ruhlarına şarkılarda anlattığı gerçeği göstermek için..
  
  heading north after long a journey
  we have sailed for so very long
  heavy seas endless sky above us
  heading north going home
  
  ....