othello

• shakespeare oyunları haftası kapsamında ankara'ya gelen antalya devlet tiyatrosu oyunu.
  
  çocukluğumda hep antalya'ya gelen ankara oyunlarını seyrettim. othello, ankara'da seyrettiğim ilk antalya oyunu. inşallah son da olmaz.
  
  geçen haftaki shakespeare oyunlarında yaratıcılığa da, oyunculuğa da şaşırdığım oyunlar oldu. othello ise bir bütün olarak beğenimi kazandı.
  
  salona girer girmez karşılaşılan sis, epey endişelendirdi beni ama önlerde oturmama rağmen hiç etkilenmedim diyebilirim. ancak rahatsızlığı olanlar için sıkıntı yaratabilir. fırtına için yapılan uyarının bu oyun için de yapılması gerekirdi, ki fırtına'dan çok daha yoğun sis kullanımı vardı oyunda.
  
  konu malûm. oyunculuklara gelirsek, selim bayraktar'a diyecek laf yok. sahnede kendisini ikinci izleyişim ve su gibi bir oyuncu olduğunu düşünüyorum. iago rolündeki sertel uğur da oldukça başarılıydı. ama bu oyunda asıl hayranlık duyduğum, kılıç ve dövüş sahnelerindeki ustalıktı. cassio rolündeki orkun yılmaz, resmen içindeki samurayı çıkarmış. zamanında demiştim, bu adam tam muhteşem yüzyıllık diye. kılıç ve dövüş sahneleri sırasında iago'nun, arka planda orkestra şefi ve kuklacı hareketleri de hem müziğe, hem oyuna uygun, güzel düşünülmüş bir ayrıntıydı.
  
  oyundan sonra oyunun ve iago karakterinin tartışıldığını duydum. belki soru işaretlerine açıklık getirmek için bu gençlerden bazıları metni okumak isteyecek. tıpkı benim uzun zamandır ertelediğim ama bu hafta vesilesiyle yaptığım shakespeare okumaları gibi. bir hafta kısa bir zaman, çabuk geçti ama umarım etkisi uzun sürer. çorbada tuzu olduğu için antalya devlet tiyatrosu'na da ayrıca teşekkürler...