pek yakında

• bayramın ikinci günü biri 10 diğeri 14 yaşında olan iki yeğenimi de yanıma alarak gidip izlediğim film.
  
  çoğu kişi söylemiş ben de söyleyeyim; recep ivediklerin, kolpaçinoların gişe rekorları kırdığı bir sinema sektöründe bu filmin yerden yere vurulmasının mantığını anlayamıyorum.
  
  bazı filmler sinema sanatının tüm unsurlarını tastamam karşılamıyor olabilir ama yine de izlemesi keyif verir, bir sıcaklık hissedersin böyle filmlere, eksiklikleri gözüne batmaz, aramazsın da... (misal bazı kemal sunal, şener şen, ilyas salman filmleri, bazı müjde ar filmleri, hatta zeki alasya metin akpınar filmleri) bu tür filmler başka bir yerden yakalar izleyenleri.
  
  bu filmde de hafiften öyle bir hava var. ben keyif aldım.
  
  herşeyin maddiyata dönüştüğü günümüzde "pahalı" ile "değerli" nin aynı şey olmadığına yaptığı vurgu bile yeter de artar benim için. (küçük yeğenlerimin de bu vurgudan nasiplerini almaları da cabası. ) güzel ve iyi olan değerleri sunmaya çalışan o kadar az kişi kaldı ki, cem yılmaz bu noktadaki çabası için bile alkışı hakediyor bence.
  
  aynı niyetle, aynı değerlerle, aynı hevesle daha iyi filmler yapmasını diliyorum kendisinin.