promised land

• israilli yönetmen amos gitai’nin 2004 yapımı filmi. 7.uluslarası sinema-tarih buluşması çerçevesinde istanbul’da gösterildi. film estonya’dan fahişelik yapmak için kaçak yollardan israil’e getirilen bir grup kadının yaşadıklarını anlatıyor. gitai gerçekçi ve 'sert' bir film yapmak istemiş. filmin bu türden bölümleri çoğunlukla inandırıcı. fakat zaman zaman film gereğinden fazla bir anlatıcının arkadan konuşup izahat yaptığı belgesellere benziyor. böyle olunca da inandırıcılıktan uzaklaşabiliyor. örneğin bir sahnede sina çölü’nden yaşayan bir bedevi “buradan kimler gelip geçmedi ki... türkler, fransızlar, israilliler, mısırlılar...herkes gelip geçer biz kalıcıyız” türünden tarih ve felsefe dolu bir konuşma yapıyor!
  
  film, yer yer kuvvetli bir siyonizm eleştirisi sunuyor. isminden de anlaşılacağı gibi vaadedilmiş toprakların bazıları için ne denli acı dolu olduğunun altını çiziyor. fakat bir yerde bu işe filistinliler’i de bulaştırma kaygısı var ki bu da siyonizm eleştirisinin keskinliğini yumuşatma çabası olarak görülebilir. kadınlardan ikisi ramallah’ta indirilip “özel bir iş” için götürülüyor. fkö’yle ilgili birilerini ima eden bu sahne ilginç olabilirdi, tabii dünyanın kişi başına en çok güvenlik görevlisi düşen yeri olan batı şeria’da, sayısız kontrol noktasından geçerek girilebilen ramallah’a bir kamyonet kasasında insan kaçırılabileceğine inanabilseydik.
  
  filmin estonyalı kadınla ingiliz kadının dostluğunun ilerlemesini anlattığı bölümler özellikle başarılı. birden bire araya giren ve estonyalı kadının memleketindeki hayatını anlatan kısa sahneler çok çarpıcı. yine kadınların fuhuş eylemlerinden gösterilen enstantaneler de son derece etkileyici. israil’e ilişkin çok farklı bir hikaye anlatan sıkı bir film vaadedilmiş topraklar.