shakespeare sonnet 103

• bir william shakespeare sonesi:
  
  alack! what poverty my muse brings forth,
  that having such a scope to show her pride,
  the argument all bare is of more worth
  than when it hath my added praise beside!
  o! blame me not, if i no more can write!
  look in your glass, and there appears a face
  that over-goes my blunt invention quite,
  dulling my lines, and doing me disgrace.
  were it not sinful then, striving to mend,
  to mar the subject that before was well?
  for to no other pass my verses tend
  than of your graces and your gifts to tell;
  and more, much more, than in my verse can sit,
  your own glass shows you when you look in it.
  
  çevirisi:
  
  yazık ne yoksunluklar getirdi esin perim
  gücü nice görkemler yaratmaya yeterken;
  eklenmese de olur benim bu övgülerim
  yalınkat anlatımda daha çok değer varken.
  artık yazamıyorsam suçu bana yükleme!
  karşında beliren yüz baktığımda aynana
  gölge düşürüyor da hamhalat sözlerime
  şiirimi körletip utanç veriyor bana.
  düzeltmeye kalkışıp bozmak günah değil mi?
  kaş yapayım derken göz çıkarmak buna denir.
  seni övmeye sebil ettim dizelerimi
  senin erdemlerini hünerlerini bir bir;
  oysa neler gösterir kendi baktığın ayna
  benim şiirlerimden çok fazlasını sana.