yitirilen

• artik degerli olan.
• boyutundan daha buyuk parcalar koparan, yasam e$igi du$uk insanlari ardindan surukleyen her$ey.
• umut altınçağ'ın harika şiiri..deler geçer kalbinizi,yitirenseniz eğer.
  
  olaki yürürüm bir başka aşka
  ya da yürürüm mavi olmayan bir gülüşe
  unutmaki tek aşk olduğum sensin
  aşık olduğum değil
  
  karanlıkla süzülüyor içime yıkım
  dur diyorum yıkılıyorum
  uçurumları baş ucuma koyuyorum sonra
  okşuyorum saçlarını rüzgarda
  sıcak, ılık bir koku siniyor yüreğime
  gitme diyorum gitme düşüyorum
  sonra beni soruyorlar bana
  tanımıyorum diyorum
  daha hiç karşılaşmadık
  aynı çizgide bilge sus umu dinliyorlar
  ben sustukca
  yazık, bir çığlığın doğuşu gibi ölüyorlar
  önce bir bir, sonra hepsi
  sonra bir uçurumlar kalıyor birde yıkımlar
  verilen herşey borçmus gibi alınıyor
  önce bir bir, sonra hepsi
  sonra mı bir ben kalıyorum, birde yalnızlık
  uçurumlar, yıkımlar, ben ve yalnızlık
  zorlu bir savaşın unutulmuş cesetleri gibi
  yatıyoruz yan yana
  öpüşüyoruz, sevişiyoruz da hatta
  herşey oyunun yasaklarına uygun bir günah oluyor
  tek umudumuzu göğe gelin ediyoruz
  telli, kanlı düğün işte
  üşüyor saçlar biliyorum dargınmısın
  bu baharda mayısta bıraktığım gibi misin hala
  vurulmuş çocuk gibi büyümemiş yüreğinde hüzün
  hala kaçıyormusun zamansız
  gözlerini bırakarak birilerinde
  hala ellerinden tutup sevgileri
  dipsiz kuyuya salıyor musun ağlayarak
  küçücük bir dokunuşla son sevilen olabiliyor musun
  
  kendin kadar aklımdasın
  hala öyle savruk bir gök
  hala öyle yerini yurdunu bulamamış bir mavi
  ve aşkını şaşırmış bir tanrı
  çoğalan sızısıyla mutlu bir yara
  öyle misin mavi gözlü sarı saçlı yoldaşım
  öyle bıraktığım gibi misin
  gerceği yakmada hala usta mısın
  yoksa çırak mı yanarken yalanda
  saçlarıma dolanan aydınlığımsın
  somutlaştıramadığım tek imgemsin şiirde
  anlattıkça eksilen tek anlam
  anlattıkça eksilen tek anlam
  hala bıraktığım gibi misin
  yoksa beni bıraktığın gibi mi
  kaç mevsimsiz kar düştü toprağıma
  kaç mevsimsiz kar düştü benim toprağıma
  hala bıraktığım gibi misin..?
• mevsimsiz kar albümünde yer alan şiirdir.
  
  ''ola ki yürürüm bir başka aşka
  ya da yürürüm mavi olmayan bir gülüşe
  unutma ki tek aşk olduğum sensin
  âşık olduğum değil''
• umut altınçağın genelde "ola ki yürürüm başka aşka" diye bilinen, tüyleri diken diken eden şiiridir..
• ağrı saplayan nadir şiirlerdendir efendim.
  ruh halimin falan önemi yok ne yazık ki. nasıl olursam olayım, bir şekilde acıtmanın bir yolunu buluyor. "sonra, beni soruyorlar bana, tanımıyorum diyorum, daha hiç karşılaşmadık."
• ''...vurulmuş çocuk gibi büyümemiş yüreğinde hüzün
  hala kaçıyormusun zamansız
  gözlerini bırakarak birilerinde
  hala ellerinden tutup sevgileri
  dipsiz kuyuya salıyor musun ağlayarak
  küçücük bir dokunuşla son sevilen olabiliyor musun...''
  fazla soze gerek birakmayan bulutlari kirpiklerinize tasiyan siirdir.
• yurdunu yatağını bulamamış bir maviye yazılmış şiir. ağladı ağlayacak bir ses, şiiri okuyan.
• "...hâlâ kaçıyor musun zamansız,
  gözlerini bırakarak birilerinde?
  hâlâ ellerinden tutup sevgileri,
  dipsiz kuyuya salıyor musun ağlayarak?
  küçücük bir dokunuşla
  son sevilen olabiliyor musun?
  kendin kadar aklımdasın..."
  
  bunlar nasıl kelimeler, nasıl cümleler, nasıl sorular? bir insan çaresizliğini bu kadar yalın ve şiirsel nasıl ifade edebilir? ya bu şiiri okuyan/dinleyen? nasıl olur da içinden geçen bu kelimeleri dışa vurabilir ve sonra sıradan hayatına dönebilir?
• handan hanım 1 saati geçiktir,kan çanağı gibi
  olmuş gözleri ve şişmiş burnuyla onu farketmemi bekliyor.
  beni sorarsanız mandalina yiyorum, biri isyerine
  muthis acı biber getirmis.bende yeme gafletinde
  bulundum.her yerim yanıyo, biri ekmek ye dedi
  2 ekmek yedim acı dinmedi.yogurt ye dediler,
  onu da bitireli bi on dakika oldu.kimse mandalin
  ye demedi ama dolapta kalan tek o var, mecbur
  onları yiyorum.
  hah, anlatmaya başladı;
  "yitirdik birbirimizi, neler yaşandı aramızda ama artık bitti"diyor.ne yaşadınız lan?daha iki hafta
  oldu tanıştığınız, benim bildiğim bir kahve bir de
  yemek için buluştunuz.
  "siz,siz erkekler gerçek şeytanlarsınız.hiç duygu
  yok mu içinizde" diye tıslıyor.
  içimden evet gerçek şeytanlarız biz, yeraltında
  ayinler yapıp,ölümüne mandalina yiyoruz hep
  beraber. sizi nasıl üzeriz,onun hesabini yapiyoruz
  demek istiyorum.ama yapamıyorum, onun yerine
  mandalinaları soymaya devam ediyorum.
  teselli etmeye çalışmak beyhude, zaten bizimkini
  hicbir cümle durduramaz, zavallı adami
  dusundum bir an, içim titredi.
  sende erkeksin birseyler söylesene diye sohbet
  kısmini bitirip, tartışma bölümüne hızli bir gecis
  yapiyor handan hanım, elimden birsey gelmez
  ama istersen konuşayım diyorum.cillop gibi
  soyduğum mandalinamı elimden kapıp agzina
  sokuyo, yüzüme sularını fışkırta fıskırta yerken
  "bak ne de biliyormusun"diye başlıyor.
  offff yandım ki, ne yandım....
  ama yitirilen, inan esas sen yandın....