zebur bölüm 34

• öncelikle; (bkz: kitab-ı mukaddes/@nonserviamm)
  eski ahit'in bölümlerinden birisi.
  
  davut'un mezmuru
  
  avimelek'in önünde kendini deli gösterip kovulduğu, gittiği zaman
  
  1 her zaman rab'be övgüler sunacağım,
  
  övgüsü dilimden düşmeyecek.
  
  2 rab'le övünürüm,
  
  mazlumlar işitip sevinsin!
  
  3 benimle birlikte rab'bin büyüklüğünü duyurun,
  
  adını birlikte yüceltelim.
  
  4 rab'be yöneldim, yanıt verdi bana,
  
  bütün korkularımdan kurtardı beni.
  
  5 o'na bakanların yüzü ışıl ışıl parlar,
  
  yüzleri utançtan kızarmaz.
  
  6 bu mazlum yakardı, rab duydu,
  
  bütün sıkıntılarından kurtardı onu.
  
  7 rab'bin meleği o'ndan korkanların çevresine ordugah kurar,
  
  kurtarır onları.
  
  8 tadın da görün, rab ne iyidir,
  
  ne mutlu o'na sığınan adama!
  
  9 rab'den korkun, ey o'nun kutsalları,
  
  çünkü o'ndan korkanın eksiği olmaz.
  
  10 genç aslanlar bile aç ve muhtaç olur;
  
  ama rab'be yönelenlerden hiçbir iyilik esirgenmez.
  
  11 gelin, ey çocuklar, dinleyin beni:
  
  size rab korkusunu öğreteyim.
  
  12 kim yaşamı seviyorsa,
  
  iyi günler görmek istiyorsa,
  
  13 dilini kötülükten,
  
  dudaklarını yalandan sakınsın.
  
  14 vazgeçin kötülükten, iyilik yapın;
  
  barış için çalışın, barışın ardından koşun.
  
  15 rab'bin gözleri doğru insanların üzerindedir,
  
  kulakları onların yakarışına açıktır.
  
  16 rab'bin yüzü kötülere karşıdır,
  
  onların anısını yeryüzünden siler.
  
  17 doğrular yakarır, rab duyar;
  
  bütün sıkıntılarından kurtarır onları.
  
  18 rab gönlü kırıklara yakındır,
  
  ruhu ezginleri kurtarır.
  
  19 doğrunun dertleri çoktur,
  
  ama rab hepsinden kurtarır onu.
  
  20 bütün kemiklerini korur,
  
  hiçbiri kırılmaz.
  
  21 kötü insanın sonu kötülükle biter,
  
  cezasını bulur doğrulardan nefret edenler.
  
  22 rab kullarını fidyeyle kurtarır,
  
  o'na sığınanların hiçbiri ceza görmez.