evdeki

• "insan kendine acır mı? ben acıyorum." cümlesinin özetleyebileceği bir öykü evdeki. küçük kasabaya tıkılı bir yaşamın bunaltısı ve tiksintisi içinde; dışarının kendisine dayattıklarına direnen ama daha çok kendi iç dayatmalarıyla tıkanan, evlenmeyi reddeden bir genç kızın öyküsü.
  daralan dünyasının hiçbir unsurunu beğenmeyen, etrafındakilere belli bir üstünlük duygusuyla bakarken, bir "benim ne işim var burada?" sorgulaması.
  kasabadan çıkıp gitmenin ancak düşlerinde olanaklı olacağını bilmenin; taliplerini redderken içten içe bir erkeğin varlığını özlemenin çelişkisi. sakınımlı düşlerinde kendine layık gördüğü anlık ilişkilerin objelerinin özellikle tiksinti duygusunu çoğaltacak örneklerden seçilmesi gülümsetiyor insanı. yüzündeki ergenlik sivilceleri ve kurbağa soğukluğundki gözleriyle dayıoğlu necati; yalnız yatağında, kasabadan düşünde olsun çıkmayı dilerken yoldan geçen sarhoş örneğin bu çelikşinin vücut bulmuş halleri.
  evdeki kendine acımanın öyküsü.
  evdeki bir daralma ve tiksinti duygusu.
  evdeki süreklilik içeren bir yerini yadırgama hali.
  
  sivil sözlük alıntısı