mekteb-i sultani

• t: beni ben yapan mektebim…
  
  loş koridorlarında aydınlık bir hava vardır sultani’nin …
  
  uzundur bu koridorlar … ‘kardeşlerinizle’ ya da kendinizle uzun dostluklar geliştireceğiniz, uzun yürüyüşler yaparsınız … asaf halet’ten tevfik fikret’e bir çok “ağabeyinizin” sizden önce attığı adımları izlersiniz o koridorlarda…
  
  “ağabey” ve “abla” önemlidir sultani’de … ‘mektebte’ iken anlamı farklıdır. mezuniyet sonrasında farklı anlam kazanır … tanıdığınız ve tanımadığınız ebedi dostları ifade eder. lise sonrası yaş farkı da kalmaz, sultani kapısından çıktığınıza, daimi bir “onüçüncü sınıf” olursunuz…
  
  mektebimiz hakkında “şovenist” olmakla biliniriz. ancak o şovenizm ayrımcılık değildir. mektebe duyduğumuz sevgiyi, o loş koridorların aydınlık havasını, asla anlamayacağını bildiğimiz insanlara anlatma çabasıdır. kimse anlamaz
  
  sultani’de saygı, ‘karşı çıkma’ kültürü üzerine kuruludur. hocalar ve idareciler de bilir bunu. bilmeyene, öğretilir.
  
  büyük devrelerin küçük devreler, devre içinde baskın karakterlerin mülayimler üzerinde bir hegemonyası vardır. lakin, bu hegemonyanın despotluk üzerine olmadığını öğrenirsiniz. gücü istiyorsanız güç sizindir, ancak bununla gelen sorumluluğu da layığı ile taşımanız gerekir. bunu öğretir sultani.
  
  sultani “beni ben”, “seni sen”, “onu o” yapar. tüm kusurların ve marifetlerinle, başarıların ve yenilgilerinle kendin olmayı öğretir. dışarıdan uğradığı tüm saldırıların nedeni de budur aslında. ancak zaman sahnesinde itibarla hatırlananlar o saldırganlar değil, sultani olmuştur her zaman.
  
  sultani lider olmayı öğretir. insanlara ya da kendi iç dünyanıza, hayata liderlik edebilmeyi öğretir. herkes kendi hayatını seçer, ancak o hayata sultani’nin verdiği özelliklerle liderlik eder.
  
  beni ben yapan mektep hakkında ara ara yazmaya devam edeceğim, çünkü…
  
  ... loş koridorlarında aydınlık bir hava vardır sultani’nin.
  
  edit: paragraf arası boşluk.
  edit 2: imla