şairin savunması

• mahkeme kitap'ın ikinci savunması
  
  sevmediğim sınıfın içine
  bu beyin kimyasıyla doğdum
  ben. dura baka dura baka
  ister istemez şair oldum
  
  istemez miydim köyde doğup
  büyümeyi, elazığ'dan siirt,
  ceyhan, mersin göçmeyi,
  iatanbul'a vefa'dan girip
  beyoğlu'na inmeyi. tam yuva
  bulurdum beni şair yapan
  kimyaya. dur bakalım.
  
  elime baktım bir gün, öyle
  şiir yazarken, ne yapıyorum
  ben pek bilmem herşeyi.
  bakalım, dur bakalım.
  
  meşeyi, zeytini, inciri severim
  çok, neden tam bilmiyorum.
  bazen rüyamda bile görürüm
  onları. dur bakalım.
  
  bir ideali olmayan ağaçlar. şairler de.
  bazen onlar da rüyamdalar
  
  ayak birden taşa çarpar vücut
  tökezlediğinde nasıl tamamlarsa
  beyin bir anda eksiğini bir sürü
  şeyi kendim buldum
  
  on altı yaşında şakadan hapse
  attılar taş üstüme bir daha
  yazma söz ver ait olarak çözdüm
  şiir tekniğini. bakalım
  
  dur bakalım. şiir birkaç
  ideali kaldırır. bu da benim
  savunmam hakim bey.
  
  bir kaç ideal.karşıya el sallamak bile
  istemem. şimdi bir tabiat olayı iyi
  giderdi. dur bakalım
  
  devamlı sallanan bir bacakla şiirimi
  koruyorum. o benim şiir yazan
  bacağım. şair haşim ölmüş
  bu yaşta
  
  içimden bir ses bana bayağı
  hayır dedi, bunu benim sınıfımdan
  kimse anlamadı. şaklen imkansız.
  ama dur bakalım
  
  şiir topu ideali ile yandım yıkıldım,
  artık top şiir yazmak istemem hiç
  toplayıp değil parçalayıp bakıp.
  
  gerçi şair dinlemiştim,
  gençti, aradığım ahlakta dedi.
  bir de galiba. dur bakalım