*

  • her normal insan gibi birkaç ayrılık konuşmasına maruz kaldık vakti zamanında. kah içimizden "oh kurtuluyorum" diye sevinirken bir yandan belli etmemeye çalıştık, kah "daha erkendi yahu" dedik, hevesimizi kursağımızdan aşağılara iteledik.

    ben de birkaç ayrılık konuşmasında ayrılınan taraf olarak hazurundum. ayrılan kızlarda birkaç ortak nokta dikkatimi çekti; aradım, bulamadım ve yazıyorum:

    ayrılık konuşması yapan kadın her daim olduğundan çirkin göründü mesela gözüme... böyle bir ciddi olmaya çalışan surat, hiç huyu olmadığı halde vücut diliyle söylediklerini desteklemeye çalışma; herhalde daha ikna edici olduğunu zannediyorlardı öyle olunca. halbuki bir hafta önceki şirinliğiyle ayrılmaya çalışsa, belki de üzüleceğim. ama o antipatik surat ifadesini takınınca, inanın insan ayrıldığına seviniyor arkadaşlar.

    bu ifade en çok ayrılık konuşmalarında karşıma çıkmakla birlikte, birkaç yerde daha gözüme takıldı aslında. ben bunu "ben bir karar aldım, kararımın da arkasındayım ve korkusuzca uyguluyorum, güçlüyüm" bakışı olarak tanımlıyorum. onu takınıyorlar bir defa bu konuşmalarda... iğrenç, itici... sanki biraz daha sempatik konuşsa "hadi oradan düdük" deyip ensesine şaplak atıcaz. ciddiye alınmama kaygısı mıdır, artık kendini kendi kararına saygı duymak, uygulamak zorunda hissetmenin verdiği bir şey midir? nedir bilemiyorum. tek bildiğim o surat ifadesini takınan kadınlardan ayrılırken zerre üzülmediğim.

    demek ki neymiş hanım kızlarımız? ayrılırken öyle hiç olmadığınız biri gibi davranmaya gerek yokmuş. adam gibi konuşursun, gider.
  • :-\
hesabın var mı? giriş yap