belma'ya mektuplar

• bugün size bir kitaptan bahsedeceğim. (meraklısı için tamamı yazarı ve yaşayanı engin erkiner tarafından internet ortamına aktarılmış.)
  belma'ya mektuplar
  kitap seçerken ya bir kitabevinin raflarında dolaşıyoruz, ya sevdiğimiz bir yazarın yazdıklarına takılıyoruz. ama kıyıda köşede kalmış ve bir döneme ışık tutan demek bile az gelir, ayna olan öyle eserler var ki.
  biz yetmişli seksenli yıllarda öğrenciliklerini geçirenler nice badireler içinden geçtik ama bir çoğumuz o badirelerin sadece sonuçları ile ilgilendi, kimler nerede doğru bildikleri için ne mücadeleler veriyor fazla haberdar olamadı.
  engin erkiner, apayrı iki hayatı yıllardır yaşayan ama bir dönem birbirini oldukça sevmiş iki insanın mektuplarında o mücadeleleri 40 yıl sonra birinci elden anlatıyor. bir anı kitabı değil, tamamen mektuplardan oluştuğu için de günlük tadında.
  kitaba bir sahafın internet sitesinde rastlayınca çok ilgimi çekti. bu tarz eserlere merakım dışında benim için özel bir nedeni de var bu ilginin.
  kitaba adını veren belma, ya da yetmişli yıllarda basının kendisine taktığı isimle “bombacı leyla” o yıllarda okuduğum okulun bombalanması eylemine karışmıştı. sabah sekiz civarı ilk ders için bahçe kapısından içeri girmiş okula doğru yürüyordum. okul kantinine gelen meşrubat kamyonu az önümde duruyordu. önce şiddetle geriye itildiğimi, sonra da o büyük gümbürtüyü hatırlıyorum. okul binasının hemen önündeki çiçekliklere gömülmüş bir bomba patlamıştı. korkudan eve nasıl geri döndüğümü hatırlamıyorum. sonradan öğrendik ki gece okula giren bir gurup bekçiyi bağlayarak çeşitli yerlere patlayıcı yerleştirmişti. bekçi sonradan kendini çözmüş, durumu polise haber vermiş, bina içindeki bombalar bulunmuş fakat bahçedeki bomba atlanmıştı. o anda bombanın patladığı yerde kimsenin olmayışı ki 20 metre daha yürümüş olsam tam patlamanın yanından geçiyor olacaktım, büyük şans eseriydi. sonra yine basından eylemin sorumlusu olarak bombacı leyla adını duyacak, okulumuzun öğrencisi olduğunu da öğrenecektik.
  az kalsın ölümüme sebep olacak belma'ya hayatım boyunca hiç kızamadım. böyle büyük bir eyleme girişirken bile bekçiyi öldürmeyip bağlayacak kadar nahif ama inandıkları yolda yürürken son derece cesur bir avuç gençten biriydi.
  okulumuzun bombalanma sebebine gelince o devirde ülkü ocakları kalesi olarak bilinir dolayısıyla istanbuldaki bir çok çatışmada dahli bulunurdu.
  bizim gibi etliye sütlüye karışmamaya çalışarak sadece okulu bitirmeye çalışan çok da öğrencisi vardı. evet etliye sütlüye karışmadık ama elli sene sonra bile orada yaşananlar burnumuzun direğini sızlatıyor, o mücadeleci gençliği ölümümüze sebep olmalarına ramak kalmışken bile sevgiyle hatırlıyoruz.
• (bkz: engin erkiner)