johanna

hayatın anlamsızlığı

beraber çocukluğun paylaşıldığı gençlik günlerinin ilk yaramazlıklarının yapıldığı akraba çocukları vardır. sonraki yıllarda ne olursa olur büyüklerin soğukluğu mu girer ailelere yeni katılan gelin ve damatların mesafeli tutumu mu görüşme olanakları yok olur. hayatın temposu içinde çok sorgulanmaz bile bu durum. ortak bir akrabanın bayram ziyaretinin veya telefonla hal hatır sorma merasiminin araya sıkıştırılmış sorusu olmuştur artık o. ve bir gün nasılsa çıkıp geliverecek gibidir eski fotoğraf karelerinin dün gibi hatırlanan anlarında gülümserken... ama hiç gelmeyecektir. çünkü o sabahki gazetenin ölüm ilanlarından biri de ona aittir...

ilana şaşkın bakılır yaşlar hesaplanır dün gibi denilen olayların üzerinden otuz beş kırk sene geçtiği görülür. farklı bir üzüntü duyulur. kaybedilen eski bir dost kadar değerlendirilememiş yıllardır da.

hiç durmadan “bir yol eğ de başını dinle arkadaşını” diyen şarkının eşlik ettiği bir güne sığdırılamayacak kadar karışık bu duygular içinde hayata “anlamsız” damgası vurulur. hayat mı anlamsız yoksa ona anlam katmak için gösterilecek küçük çabalarda bile treni kaçıranlar mı onu bu hale düşürür kararsız kalınır...

devamını okuyayım »