• hafta sonu tatili olmayan kimi meslek gruplarının yararlandığı bir tatildir. daha önceden belirlenen hafta içinin herhangi bir günü tatil günü olarak değerlendirilir.
  • işyerinde hiçkimseye haber vermeyip, telefonları kapatıp, o günü kendine ayırıp kafadan yapılan izindir**
  • aslında hafta içi izin kullanılması da denebilir. hizmet sektörü çalışanlarının , 'acaba günün birinde ben de hafta sonu izin yapabilecek miyim?' , 'acaba günün birinde ben de 29 ekim'de evimde oturup trt1'den ankara'daki törenleri izleyebilecek miyim?' , 'acaba bir pazar sabahı eş dost açık büfe kahvaltıya gidebilecek miyim?' düşüncesidir. bundan daha da kötüsü ; haftaiçi tek gün izin yapmaktır. üstüne üstelik asgari ücrete , vardiyalı bir işte çalışarak.artık 3 senedir alıştığım durumdur. empatim de sınırlarımı aşma yolunda hızla ilerlemektedir. mesela en son 9 günlük şeker bayramında , havayolu veya otobüs şirketleri çalışanlarını düşündüm. yılın en çok iş yapılan günleri , bir sürü insan gezip , eğlensin diye onların canı çıkıyor. lütfen! 'napalım , 9 gün tatilde evde mi oturalım?' dediğinizi duyar gibiyim. asmayalım da besleyelim mi? tamam siz yine evde oturmayın. ama abuk subuk kaprislerle de insanları , o bayram gününde üç kuruşa çalışan insanları sıkmayın mesela. insanın insanlıktan çıkıp , müşteri olma yolunda hızla ilerlediği bugünlerde , maalesef normal karşılanan şeyler bunlar. sonuçta herkes pazar günü yatarken , kalkıp işe gitmek insana koyuyor arkadaş.
    bu arada ,selami , çamaşırları topladın mı? daha ütü yapmam lazım. çarşamba izinliyim bi tek bak.
  • pazartesi günü sanrısına yol açan illet.
    sevgili beynim bugün pazartesi değil cuma, bugün pazartesi değil cuma, bugün pazartesi değil cuma, bugün cuma, bugün cuma, cuma, cuma...
  • arada "ateşim çıktı", "midem çok fena", "patron fena oldum ben kalkamıyorum ya" mesajları attıran tatlı gün. sen ne güzel günsün be.
  • çalışmaya başladığımdan beri beni en çok tatmin eden tatil çeşidi hafta içi tatilleri. mükemmel bir duygu,özlemişim hafta içi evde oturmayı.o kadar ki, içimden dışarı çıkmak bile gelmiyor.
  • maalesef bu durum "insan"lik değil.
    yani normal insanlarla aktivite asla yapamazsın çünkü normal insanların en kötüsü pazar günü izin yapıyor ve senin pazar günü izin yapman imkansız.
    her şeyden uzak kalıyor üstüne saçma sapan satış baskıları falan da yiyorsun.

    valla ne diyim bilmiyorum gerçekten zor iş 2.5 yılımı yedi ve beni çok törpüledi.
    hele hele bu iş eğer kendi alanın değilse yani zorunluluk nedeniyle calışılıyorsa....
hesabın var mı? giriş yap