• kenny wheeler'ın 1989'da contemporary/big band jazz alanında adeta ders verdiği romanto/melankolik notalarla bezeli enfes albümü. girizgah için evan parker'ın -bile- mavi notaları kalbimize sapladığını söylesem kast ettiğimi anlatmış olurum.

    albüm konsept olarak iki parçadan oluşuyor, bu parçalar da kendi içlerinde bölünüyorlar. part i-vii olarak yedi parçalık ilk bölümün adı the sweet time suite.

    norma winstone'un gökyüzünden geldiğine ikna olabileceğimiz sesiyle başlayan opening'in ardından kenny wheeler, evan parker, derek watkins, john taylor, john abercrombie, peter erskine, julian arguelles*, ray warleigh, stan sulzman ve daha nicelerinin sinsityal çalışıyla kendimizden geçiyoruz. tabii, en sona sakladığım bomba ise her an her şekilde kendini hissettiriyor bize: dave holland. ilk bölümün başından sonuna dek kırk yedi dakikalık kesintisiz huzur dilimine hazırlıklı olmalı, bulaşık yıkadıktan sonra ellerinizi ısıtmanın verdiği küçük ve mutlu his hüzmesinin kaç katını yüreğinizde hissedebileceğinizi düşünmelisiniz.

    öte yandan ikinci kısmında big band'deki yorgun beyefendilerin kendilerince deneysel takılmalarını dinlemek de oldukça hoş. bilen bilir, derek watkins yıllarını free improvisation sevdasına harcamıştır. (alexander von schlippenbach'la canlı performansları kaçırılacak gibi değildir) üstelik bu adamın yanında evan parker gibi anadolunun sağlam zurnacılarıyla çalışan deneysel/oriental etnik caz tutkunu ve her zaman kendini belli eden dave holland varsa tadından yenmiyor.

    yine de, gökyüzünün belli belirsiz kapandığı şu öğleden sonra the sweet time suite'i dinlemek sağ gözümden düşen damlanın asıl nedeni değil. bu nedenle mutluyum.
hesabın var mı? giriş yap