number 41

• dave matthews band in two step kadar begendigim ve canli versiyonunu muhtesem otesi olan sarkisi
• crash albumundendir.
• akiradan tanidigimiz bildigimiz tetsuo shima'nin kodu gibi birseydir, 41. denek oldugu icin boyle hitap edilir kendisine...
• uzun zamandır bu şarkıyı arıyordum sözlükte. # 41 olarak bakınca "aşk" tanımının çıkması ise elbette bana hiç tesadüf gibi gelmemişti. çünkü bir aşkın şarkısıydı bu ve buna tesadüf demek ayıp olurdu. evet anılarımla doldurulmuş bir şarkıdır bu da. hatta şahidi ya da belki de sebebiyet vereni demek yalnış olmaz. bir an yaşarsınız ve onun içindeyken asla tahmin etmezsiniz ileride bir gün hep o anı hatırlayacağınızı ve orda takılı kalacağınızı. o an size bir ömür olur, geniş zamana geçer. bu yüzden midir bilmem bana bu kadar muhteşem bir şarkı gibi gelmesi? her satırı ayrı ayrı canlanır sanki bu şarkının. her notası kilitler sizi. canlı versiyonu da orjinali kadar güzeldir.
  
  remember when i used to play for
  all of the loneliness that nobody
  notices now
  i'm begging slow i'm coming here
  only waiting i wanted to stay
  i wanted to play,
  i wanted to love you
• uzun zamanları, uzun kelimeleri, konuşulanları, susulanları, yaşanan ve yarım kalan herşeyi hissettiren şarkı.
• sonunda iki saksafonun birbirine muhtesem karıstigi bir solonun oldugu yatakta dans ettiren muhtesem bir sarkı.
• dave matthews band'in en güzel şarkılarından biri. 1996'da çıkan crash albümlerinin incisidir. özellikle şarkının 'listener supported' halini dinlediğinizde sizi tekrar eskilere savurur kıvrak bir vals hareketiyle.
  
  fırtına öncesi yarı-neşeli melodilerle yaklaşan, sonra fırtına öncesi sessizlik içeren ve daha sonra fırtınaya yakalandığınız bir eser. elbette fırtına sonrası sessizliği de eklemeyi unutmamalı. la ritournelle gibi hayatımda yer etmiş, dinlemekten bıkmadığım şarkılardan biri.
  
  'i will bring water'. durum bu kadar saf ifade edilebilirdi..
• dave matthews ve tayfasının bir de number 34'ü var under the table and dreaming'de. onun neden boynu bükük kalmış, hiç adı geçmiyor?
• girişindeki zilleri ve saksofon solosu ile zihnimdeki, melodisi ve sözleri ile içimdeki sır perdelerini aralayan dave matthews beyin sesiyle de birleşince neredeyse kusursuz denilebilecek bir dave matthews band şarkısı. carter beauford sükse yapmıştır bu şarkıyla nazarımda.
• şarkıların sıkılmadan dinlenme ömrü olur ya hani, işte bu şarkıda öyle bir ömür yok. introsuyla, vokali ve sözleriyle, davul ritimlerinin mükemmelliğiyle, saksofon solosuyla, senkoplarıyla, şarkının ruhuyla vs. mükemmelliğin resmidir gözümde. aynı takdiri hak eden başka bir şarkı için:
  (bkz: crush)