• (bkz: nietzsche)

    nietzsche'nin bir essayi.

    (bkz: on truth and lies in a nonmoral sense)

    kısa bir bölüm:

    "[...] aldatma daha zayif, daha az kanli-canli bireylerin kendilerini ayakta tutmalarinin aracidir; cunku, zayif olduklarindan, varolma kavgasina boynuzlarla ya da yirtici hayvan disleriyle katilamazlar, insanda bu aldatma becerisi doruk noktasina ulasir: burada yaniltma, pohpohlama, yalan soyleme ve aldatma, arkadan konusma, baska turlu gosterme, sahtelik icinde yasama, maske takma, seylerin uzerini orten uzlasimlar, baskalari karsisinda da kendi karsisinda da oyun oynama, kisacasi tek bir kendini begenmislik alevinin cevresinde ucusup durma, oylesine kural ve yasadir ki, insanlarin arasindan bir durust ve ari dogruluk gudusunun nasil olup da ortaya cikabilidiginden anlasilmaz birsey yoktur, neredeyse, insanlar derinden derine sanrilarin ve hayal tasarimlarinin icinde yuzerler, gozleri seylerin yalnizca yuzeylerinde gezinir ve bicimler gorur, duyumsamalari onlari hicbir noktada dogruluga goturmez; bunun yerine, uyarici duyumlar toplamakla ve, sanki, seylerin arkasinda elyordamina dayali bir oyun oynamakla yetinir. ek olarak da, insan, geceleri kendini bir dus yasaminin yalanlari icine birakir; ahlak duygusu da buna hic engel olmaya calismaz: halbuki guclu bir istencle horlamalarini giderebilmis insanlardan soz edilir [...]”

    devaminda nietzsche, aldatilanin aslinda, aldatilmanin kendisine degil de, aldatilmanin ona verdigi zarara uzuldugunu soyluyor. yani bizi tepki vermeye zorlayan, bu ugradigimiz zarar gibi. en azindan ben boyle anladim. yoksa aldatilmak da kabul edilmeyecek birsey yok. her gun izledigimiz filmler ve diziler zaten bizi gercek olmayan birseye aldatiyor. ama filmler diziler zarar vermiyor da ikili iliskiler zarar veriyor gibi.
hesabın var mı? giriş yap