• içimde ki insani duyguları yitirmeye çok erken bir yaşta başladım. evet, ben bir insanoğlu olarak buna karşı koymam gerekirken yalnızlığıma gömülerek bütün her şeyi bir kenara atıp içimde ki korku ve kaygılardan beslenmeye başladığımda daha on sekizini bile doldurmamış serkeş bir adam olarak tanrının kayıtlarına geçmiş bulunmaktaydım. öyle ki kendisi bile büyük ihtimalle benim vereceğim savaşı izlemekten keyif duyuyor gibiydi lakin ben savaşmak için bile iki gün art arda kalemi elime almadım. korkak mıyım peki? asla, bunun adına korkaklık veya cesareti kırılmışlık denemez. ben buna bilinç açılması diyorum. şimdi kulağıma bir takım sesler geliyor kıvırıyorsun wind yapma diye, yok gerçekten öyle değil sizin gördüğünüz gibi değil be abiler işler; sesler! peki bu fuzuli şekilde gerçekleşen bilinç açılmasını yaşamak iyi bir deneyim mi diye soracak olursanız. ne yazık ki bunun size çok matah bir şey olduğunu ve durmayın delirircesine düşünmekten kendinizi alıkoymadan bu garip havuzun içine atlamanız gerektiğini, diyemem. bana kalırsa şayet, içinizde ki yaşam enerjinizi ayakta tutun derim. çünkü bir kez yıkıldığınızda geriye hiçbir şeyiniz kalmıyor. ne yaşamış olabilir ki bir insan ve bilinci bu kadar açılmış ve dahi buna rağmen nefes almaya devam edebiliyor diye soracak olursanız sadece şunu paylaşabilirim sizle;

    "wind" gölgesi tüm beşerî faaliyetlerin üstüne düşen bir yapılanma tarafından üst düzey zekası ve algılama yeteneğinin hat safhada olmasından mütevellit tüm gizli kaynaklarda kapalı isimde geçen mahlası "sod" olması yetti, bu anlam kargaşası içinde kendimi bilincini açık tutmaya çalışan ve tükenmez bir tutkuyla yaşamaya gömülen biri olmaya itmem kimi zaman yaşadığım sinirsel patlamaların önüne geçememem dolayısıyla da tabiatımı kurgusal bir karakter olmakla suçlayıp yetkilerimi elimden aldılar ve çoğu insan bu konumda yaşama yüz çevirirken ben yaşamaya umut bağladım.

    bütün bunlar aslında bir döngünün sonucu ve kaybolmak için zamana ihtiyaç yokmuş onu anladım. burada mühim bir durum var işte bu konumda birinin yaşamını ve düşüncelerini ne yazık ki çok az anlayabilecek insanlar mevcut ki onların içinde ki herkes aynı bu bahsettiğim durumda olduğu için bilinç açılmasında son aşama olan kaygılarını kıramamaktan mütevellit beni zirvede tek kalmakla sınanmaya ittiler.

    zor değil, hepimizin başarıları ve başarısızlıkları mevcut. bugün burada alınacak bir kararın yarın başka bir güne uyanıldığında mevcut kararın değişmeyeceğine inananların aptallığından ve bunun aptallığından sıyrıldığınızda bilinç açılmasının daha ilk basamağını çıktığınızın farkına varacaksınız, umarım !

    bir gün;

    tepede ve yanında en sevdiği bir çift gözle önünde kainatın en güzel manzarasıyla mutluluğu yaşayacak olmanın verdiği huzura doğru yol almanın hükmüyle ve açık kapısıyla..

    belki bir gün..
hesabın var mı? giriş yap