• yine başıma gelen olaydır. koltuğumda yaşlı amcayı görünce onun oraya benden çok ihtiyacı var rahat etsin dedim hem yinede sesimi çıkarmazdım o amcayı kaldırıp benim oturmam olmazdı benim kültürümde böyle birşey yok. ama iyi adamdı be sohbeti iyiydi mehter takımında saksofon zurna çalıyormuş.
  • elinde biletle otobüste yerini ararken , koltuk numaranı bulduğunda
    önce koltuk numarasına
    sonra cam kenarında oturan adama
    sonra tekrar koltuk numarasına
    sonra tekrar cam kenarında oturan adama baktıktan sonra

    adamın, sanki onu hayata bağlayan tek şeyin o cam kenarı koltuk olduğunu ifade eden bakışları altında orasının senin yerin olduğunu söylemenle koltuğundan olan köylü kurnazından ötesi değil.
  • (bkz: #59999565)

    az önce beni "yanlışlıkla" aradı.

    kayıtlı olmayan bir numaradan arandım.

    ben: efendim
    ckbackoi : kimsin? (sesimi tanımadı)
    ben: asıl siz kimsiniz? kimi aradınız?
    ckbackoi : ahmet yok mu? ahmet'i aradım.
    ben: yanlış numarayı aradınız.
    ckbackoi : allah allah! (şaşırdı)

    ahmet'i bir daha sordu, yüzüne kapattım.

    o asla yanlış arayamazdı, böyle bir şey başına gelemezdi, imkan dahilinde değildi. bilseydim arayacağını yanımda bir tane ahmet bulundururdum.

    eşeklik bende.
  • herkesin hayatinda en az bir kere karsilastigi insan tipidir. genelde 40 yas uzeri teyzeler ve amcalardan olusan bir kitledir ayni zamanda. ben de sirf koridorda oturmamak icin bir sonraki seferi bekleyenlerden birisi olarak oldukca nefret ederim bu tiplerden ve her seferinde hicbir kriteri umursamadan yaparim uyarimi, araya muavini sokarsaniz daha da cesaretlenir bunlar, yapmayin, direkt kendiniz dalin olaya ki etrafina yandas toplayamasin. bi teyzeye demistim, pencere kenari benim yerim gecebilir miyim, diye de, ugrastirma gizim beni otur orda iste, demisti ben de bakislarimla oraya gecmek istedigimi belli etmistim de 9 saatlik yol boyunca osurmustu. bazen cok da zorlamamak lazim sanki. ne cikacagi belli olmuyor.
  • enayilik yapan insan. ayaklarını yaya yaya koridorda gitmek varken bok mu var da sıkışıyosun camın dibine?
    hay allahım bi de yarışa giriyolar bunun için.
  • belki de hayatı seyahat şirketlerinden bilet alırken bile hesap kitap yapma pragmatistliğini teğet geçerek yaşayan bir ruhtur. uzun ilişki adamıdır , sevgilisi ile paslaşarak oturmuşlardır uzun yıllar yolu. belki de umurunda bile değildir, oturuvermiştir olamaz mı ?
  • ben de biletimi sürekli cam kenarı olsun diye belirterek aldığımdan her 3 seferde bir karşıma çıkan insandır bu.

    bir de genelde "yerime geçebilir miyim?" dediğimde, "ehe mehe sizin yeriniz mi, tamam neyse önemli değil." diyerek kalkıyorlar. yarak kafalıya bak hele, lütufta bulunuyor sanki. sike sike kalkacaksın ulan.
  • merhaba orası benim yerim bak bu da bilet diye gözüne sokunca sike sike yerinden kalkacak olan insandır.
  • eskiden böyle bir durum başıma geldiğinde utanır sıkılır kem küm koridor tarafına otururdum. "benim bilet cam kenarı, oraya geçebilir miyim" hayatta diyemezdim. artık hiç umursamıyorum. her hafta ildışı seyahatler ettiğim için lanet okul yüzünden, sık sık başıma gelendir. hemen uyarıyorum ve oturan kişinin kendi koltuğuna geçmesi için başında yetişkin bir ebeveyn edasıyla bekliyorum.

    cam kenarı diye belirtip aldıysam var bir sebebi demekki, bu kaşarlığın nerden geliyor acaba?
  • yakın zamanda denk geldiğim insan. otobüse bindim baktım yaşlı bir amca yerime oturmuş bir de dışarıyı seyrediyor.

    amca 1 numara benim yerim dedim
    fark eder mi ha 1 ha 2 dedi ve bakışlarıyla onaylamamı bekledi. mecbur onayladım.
    bu zamana kadar cam kenarı dışında yolculuk yapmadığım için bi sıkıntı çöktü içime. baktım olmayacak şansımı başka türlü deneyeyim dedim.

    amca orası dar, bacakların filan sıkışmış koridor tarafına geç de rahat rahat otur dedim.

    direk tamam dedi geçti üzerine 1 dakika durmadan dua etti.
hesabın var mı? giriş yap