konuşacak hiç kimsesi olmayan insan

• kendi kendime konuşuyorum. kendimi anlayabiliyorum, makul ve mantıklı cevaplar veriyorum, üzülme diyorum, geçer diyorum. bazen anlaşamıyorum ama geçiyor, 10 dakika sonra hiç bir şey olmamış gibi konuşuyoruz. şimdi de niye buraya yazıyorsun diyor. sanane lan!
  
  edit yapayım: gitarımla kendime şarkı söylüyorum, onu videoya çekip youtube'a koyuyorum sonra yine kendim izliyorum. bahçe yapıyorum, içine kafe kuruyorum (kendime ait kafem var) sonra çadır kuruyorum, içinde yaşıyorum (bu soğukta çadırdayım) boyama yapıyorum, yazı yazıyorum. felsefe yapıyorum, sitelerime yazı yazıyorum, grafikle kapaklar yapıp kitaplar çıkarıyorum, götümden hikayeler uyduruyorum. falan filan...
  
  aslında ciddi bir şey yazayım cidden eğleniyorum. vay niye böyle yaptın, niye onu buraya koydun, neden böyle düşünüyorsun, yok beni sevmiyor musun, neden böylesin, televizyonu bile bıraktım...en iyi arkadaşlarım 8, 4, ve 2 yaşında
  
  aslında kendimi eğlendiriyorum ve bunu delirmemek için yapıyorum. çok kafaya taktım bir zamanlar.... 45 yaş yalnızlık, ama olsun.
  
  dimi lan pasha! (ragıp, siktir git diyor)
  
  bu arada bu süreçte bir şey öğrendim daha önce başkaları da söylemiştir.
  
  canı sıkılan insan kadar tehlikeli bir şey yoktur. bütün dünya bu canı sıkılan insan modelinden boka batmıştır.
  
  sevgiler
  
  pasha