kanser hastalarına teşhisin söylenip söylenmemesi

• uzak organ metastazı ile öğrendik babamın akciğer kanseri olduğunu. bu süreci yönetirken aile olarak öğrenmesini istemedik. kafasında kurmasını ve ölümü beklemesini görmek bizim için de çok zor olacaktı.
  
  güvendiğimiz bir kaç doktor ile görüştük. teşhis netleşti. bir yerden başlamak gerekiyordu. bacağındaki ağrı dayanılmazdı ve buradaki tümör öncelikle temizlendi. akciğer ca teşhisi bu tümörle konulduğu için akciğer ile bağlantı kuramadı.
  
  ameliyat sonrası bacağına şua tedavisi uygulandı buna da bir kılıf bulduk. ancak neden akciğerlerime de uygulanıyor diye sordu. onu da bir şekilde geçiştirdik.
  
  kemoterapiye başlamamız gerekiyor. nasıl söyleyeceğiz derken tedbir amaçlı vs. bir şeyler anlattık. başta kabul etmedi sonra ikna oldu.
  
  zor tarafı bu tedaviyi yapacak medikal onkoloğa karar vermek ve babama söylemesini engellemekti. bu sürece gelene kadar onlarca doktora muayene oldu. bir gün önce gidip durumu anlatıp kesinlikle söylememelerini istedim.
  
  kemoterapiyi yapan hoca hastamdan saklamam etik değil diye çıkıştı onu da ikna ettik. ancak kemoterapi yapılacak yere gidip bir baktım ki çoklu ortamda yapılıyor ve herkes birbirine hastalığını soruyor. o zaman da özel hastanede olmamızın avantajı tek kişilik oda ayarlayıp diğer hastalarla temasını kestik.
  
  bu arada ülkede bilinen, tanınan bir çok onkolog profesöre gittim sonuçları gösterdim ve en iyi sağ kalım süresinin bir yılın altında olduğunu söylediler.
  
  elinde ıphone telefonun en üst modeli ve aktif internet kullanan birisiydi. sürekli sonuçları görmeden çantama tıkıştırdım. görüp araştırmasın diye.
  
  son evre, uzak organ, böbrek üstü bezleri, iki akciğer lobu dahil metastaza rağmen 6 yıl yaşadı ve son bir aya kadar her işini yaptı. 77 yaşındayken bile aktif iş hayatı devam etti.
  
  son günlerinde söylememizi ister misin diye sorduğumuzda cevabı hayır oldu. o da bilmek istemedi biz de söylemedik, söyletmedik.