ünlem işareti

• anlamını yitiriyor bu işaret gözümde ve böyle bambaşka bi anlam yükleniyor. hani bi şeyi de beğeneyim kardeşim tamam da, böyle her sikin sonuna bundan bir adet, yeri geldi mi üçer beşer kondu mu o cümlenin pek bi değeri kalmıyor benim için. gözümde insanlar canlanıyor, sonlarına ünlem koydukları cümleleri söylerken. gözleri belertiyorlar, sanki birbirlerine karşılıklı olarak methiyeler düzüyorlar, şirinlikten ölüyorlar. "yenir ki bu!", fırat'a sevgimi azaltıyorlar.
  
  anlatamadım mı? şöyle deneyeyim: kara murat benim! olayını düşünün. şimdi bunu günümüze uyarlıyoruz, artık nasıl bi uyarlamaysa, facebook'ta bi fotoğraf ya da status altında dosta güven, düşmana korku salan bi genç kız grubu canlandırın gözünüzde. ünlem işareti olmayan bi tane mesaj bulamıyorsunuz. ortalama 2 dakikada bir, biri çıkıp kara murat olduğunu iddia ediyor ama farklı cümleler kullanıyor. "evet, yapalım bunu!", "özledim!", "nerdesin sen!", "geç kalma!". hah, şimdi işte bunları ve yüzlerce benzerini okurken gözümde hep o "napak inanak mı kanka" baykuşu canlanıyor.
  
  nasıl geldim ben bu noktaya? hep bu "!!1!bir!!" olayı yüzünden.