erken kaybedenler

• bitirmemek için ne kadar çabalamış olsam da ne yazık ki bitirdiğim öykü kitabı.
  
  son öykünün yani kimi sevsem çıkmazı'nın son bölümünü yazmazsam içimde patlayacak,
  
  --- spoiler ---
  ...
  (öykünün kahramanı bülent ve babası arasında geçen diyalog)
  "apartmanın girişindeki lambayı sen mi kırdın bülent?"
  "hangisini?"
  "otomatik yanan, sensorlu lamba"
  "hayır"
  "komşu görmüş yalan söyleme. süpürge sapıyla kırmışsın dün gece"
  önüme baktım
  "neden kırdın?"
  cevap yok
  "hasta mısın evladım? söyle bana, neyin var, neden kırdın lambayı, yapma böyle..."
  "kırdımsa kırdım, ne olacak! çok mu değerliymiş?"
  "lamba senden değerli mi evladım ... sen değerlisin benim için"
  "beni görünce yanmıyordu baba."
  "nasıl ya?"
  "görmezden geliyordu, yanmıyordu. kaç sefer yok saydı beni"
  "e beni görünce de, yanmıyordu bazen, böyle el sallayacaksın havaya doğru, o zaman yanıyor."
  "hadi ya! sahiden mi?"
  "evet ucuzundan takmışlar. bizimle bir alakası yok."
  babama sarıldım. yıllar sonra.
  --- hem spoilerın, hem öykünün hem de kitabın sonu ---
  
  işte böyle de bir öykü kitabıydı bu, erken kaybeden yada hayata hepten 1-0 yenik başladığını zannedenleri anlatan...