we need to talk about kevin

• çok sarsıcı bir film... psikolojiye merak saldığım şu günlerde, kevin'ın annesine karşı tavırlarının tamamen oedipus kompleksi ile ilgili olduğunu düşünüyorum.
  
  --- spoiler ---
  
  kevin, aşık olunan varlığın dikkatini çekmek ve kendisine karşı ilgisini arttırabilmek için ters bir itkiyle ondan nefret ediyormuş gibi davranarak onun hayatında odak noktası haline gelmeye çalışıyor. annesini her hareketiyle zor durumda bırakıyor ama en zor noktada ise onu kurtarıyor. örneğin, annesinin onu itmesiyle kolu kırılınca babaya yalan söylüyor ve kendi hatası sonucu kolunun kırıldığını anlatıyor. böylece anneyi kendine borçlu kılıyor. ve anne sabırla kevin için uğraşmaya devam ediyor.
  
  kız kardeşe karşı olumsuz tavırlar sergilemesinin nedeni onu rakip olarak görmesi. annesi kız çocukla ilgili bir problem yaşamıyor, ona sevgisini daha çok belli ediyor. kevin'ın kıskançlığı kardeşine zarar verecek boyutlara ulaşıyor. anne ve baba boşanma kararını ve çocukların velayetini konuşurken kendisinin babada kalacağını düşünerek "mesele benim." diyor, anneyi kaybetme korkusuyla meseleyi kendi yöntemleriyle çözüyor. anneye tek başına sahip olmak için babayı, kız kardeşi; anneyi iyice suçlu kılmak için okuldaki suçsuz insanları bir çırpıda öldürüyor. böylelikle rakiplerinden kurtulduğu gibi annenin sonsuza kadar onun yanında kalmasını sağlıyor.
  
  peki kevin'ı bu duygulara iten şey ne? annenin bir yanlışı var mı? tüm bunlar tartışma götürür elbette ama babanın kevin hakkında annenin konuşmalarını dinlememesi ya da önemsememesi meselenin kördüğüm haline gelmesinde en büyük etken. kevin hakkında daha o küçükken konuşmalıydınız sayın bayım!
  --- spoiler ---