the one i love

• if 2015 kapsamında izlediğim oldukça özgün bir bağımsız film.
  filmin ilişkilere dair odaklandığı nokta, bakış açısı ve uslubunu çok beğendim. ilişkilerde özellikle bir noktadan sonra beklentiler ile realitenin uyuşmaması ve bundan doğan iletişimsizliğe çok doğru bir şekilde yaklaşılmış.
  
  --- spoiler ---
  
  ilişkileri tamiri imkansız bir noktaya varmış olsa bile bu çift yine de bir şekilde birbirinden vazgeçmek istemiyor. belki korkuyor belki de bir çeşit vefa duygusu ile hareket ediyorlar. son noktada kimse eşinin dönüştüğü kişiden memnun olmasa da yine de vazgeçmeye de hazır değiller.
  sophie ethan'dan ihanetine dair duymak istediği tatmin edici cevabı alamadığından ilişkilerinden ümidi kesiyor ancak yine de hayatına devam etmek ve başka biriyle taze bir ilişki kurmak yerine ethan'ın bir üst versiyonu olarak lanse edilen 2. ethanla devam etmeyi seçiyor. ben bunun çok büyük ve derin bir bağlılık olduğunu düşündüm.
  
  ethan ise tercih edilmediğini -baconlı kahvaltı sahnesinde- anladığında bir anlık şaşkınlık ve endişenin ardından sophie'nin bu tercihine hak verircesine bir kabullenmişlik gösteriyor. onunki artık mecburi bir istikamet ve olaylar zaten kontrolü dışında gelişmiş oluyor. burada seçimlerin en zoru yine her zaman olduğu gibi sophie'ye kalmış durumdaydı. ethan'a kendisine reva görüleni kabullenmekten başka çare bırakmamış oluyor böylece.
  
  benim merak ettiğim şu: gerçek hayatta bu kadar geri dönüşsüz biçimde bozulmamış bir ilişki söz konusu olsa dahi aşık olduğun kişinin daha iyi bir versiyonu ile karşılaşsan, gerçek sevgilinle kalmaya devam eder miydin? bu sorunun cevabı insanı korkutuyor sanki.
  
  sonuç olarak ben filmi çok beğendim. ayrıca bana biraz da olsa eski sevgililerimin favori özelliklerinden toplama yeni bir sevgili projemi hatırlattığın daha da sempatik buldum :)
  
  --- spoiler ---