bora abdo

• lanet bir kalemi var. kaleminden kin mi, hırs mı, öfke mi, acı mı, aşk mı damlıyor bilemiyor, çözemiyorum. tek bildiğim, karanlığını sevdiğim. dahası, o karanlıktan korkmadığım...
  
  yoruyor, çok yoruyor ama hep kalıyor akılda. olduğu yere çiviliyor insanı, orada bırakıyor, cümleleri çaka çaka. yorgunluğuyla karanlıkta.
  
  "seni seviyorum. çok," isimli bir kitabı var. ismini gördüğüm an aldım, çok tanıdıktı. evet sırf ismi için kitap aldım. içini az çok tahmin edebilmemdendir belki de. cümleyi de hissi de zamanın geçmiş kipinde tane tane bildiğimdendir, çok. geçmişimde varsa ben ne yapayım rıfkı?! benim cümlemse o ben ne yapayım? adam yazmış işte, okudum. sizin geçmişleriniz çok mu güzel çocuklar? o zaman bilemezsiniz, hiç. o karanlık cümleleri, o sisi, o çakılmayı. ah be abdo!
  
  neyse, ödüllü "öteki kışın kitabı" ve "bizi çağanoz diye biri öldürdü" isimli iki kitabı daha var. karanlık adamın karanlık kitapları.
  
  diyor ki o: "büyümeseydin yaran da büyümezdi. gözlerini kemirmesine izin verdin yüzünün. geri kalmış saatlerinin. tatlı suların. resimlerinin. uykularının. kitaplarının. okuduğunda görmedin mi hepsinin iyice irileştiğini? ağırlaştığını. ipince artık boynun, onu da mı görmedin? tuhaf bir mevsimdesin. bitir artık. bitir. kendinle konuşma. anladın değil mi? tanrı değil sadece bir kulsun sen."
  
  ah be abdo!