kara toprak

• 10 yaşında bir bebeydim. evimizde, tıpkı bugün gibi o günlerde de, deli gibi türkü dinlenirdi. ama, ne işse, veysel adını bilmiyordum hala. illa ki dinlemişimdir türkülerini önceden ama "aha bu veysel'dir" denilerek denk gelmemiştik daha.
  
  detayları önemsiz, ermeni bir türkçe hocam vardı. evet ermeni. evet türkçe. ve o öğretti bana kara toprak'ı. okudum, deliye döndüm. o gün bugündür, sevda şiirleri de dahil, böylesine muhteşem bir güzelleme dinlemedim ben. kafayı yedim. bildiğin el kadar bebeyken kafayı yedim. hemen koştum, veysel'in "dostlar beni hatırlasın" adıyla basılmış bir kasetini bulup satın aldım. daha da aşık oldum veysel'e.
  
  sonradan, aklım başıma gelip kıyas yapabilir halde olunca, fark ettim ki aşık olmak azmış bile. aşık veysel, bugün hala inanır ve savunurum ki, son türk büyüğüdür. veysel, adını aldığı karani olan gibi, "bizim veysel"dir.
  
  unvanın büyüklüğüne bakar mısın? bizim veysel. ötesi yok. bana "bizim murat" deseniz ne yapacağımı, sanki başka zaman şaşmıyormuşum gibi, öyle bir şaşarım ki o kadar olur sanırım.
  
  -
  
  bu şiirde gözardı edilen bir nokta var ki beni benden alıyor.
  
  hakikat ararsan, açık bir nokta,
  allah kula yakın, kul da allah'ta,
  hakk'ın gizli hazinesi toprakta,
  benim sadık yarim kara topraktır.
  
  bakın veysel bunu diyor. "allah kula yakın, kul da allah'a" demiyor. kul da allah'ta diyor bu adam. açın kendiniz dinleyin:
  
  https://youtu.be/2cgangdzpj8?t=389
  
  veysel, hele ki kendi şiirini, yanlış okuyacak biri değil. şivesi vardır ama sözlerinde bir hata yoktur. hele ki böylesi bir hata hiç yoktur.
  
  bu ne demektir o zaman? şerhini ehil birilerine bırakırım ya, daha veysel konusunda ehil kimseyi göremedim. umudumdur ki benim eksiğimdir. çok kısaca benim anladığım şudur: birlik. nerede allah/kul ikiliği çıkmışsa karşımıza itler çıkmış, nerede birlik çıkmışsa güzellik. bunu islam'la sınırlayarak okumayın. veysel'in islami manada inanan biri olmadığı, en azından benim için (veya bence) açık zira.
  
  eğer doğruysam, iki beyti arka arkaya okuduğumda bambaşka bir mesaj daha verir veysel:
  
  "hakikat ararsan, açık bir nokta,
  allah kula yakın, kul da allah'ta.
  
  her kim ki olursa bu sırra mazhar,
  dünyaya bırakır ölmez bir eser."
  
  muhteşem değil mi?
  
  -
  
  dayanamadım birlik dediğimi açayım.
  
  veysel diyor ki allah kula yakın, kul da allah'ta. güzel. kul topraktan. hakk'ın gizli hazinesi de toprakta. burada kolayca hemfikiriz. ama bir adım daha atalım. kulun alındığı toprak toprakta. ve kul allah'ta.
  
  toprak allahtır çıkarımını tek ben mi yapıyorum? bunu düşününce olanca güzelleme bambaşka bir boyuta erişmiyor mu?
  
  -
  
  ekleme: entriyi okuduysanız ve bir şeyler eksik kaldıysa filan şuna bakın. çok daha uzun ama okuduğunuza değeceğine eminim. hoş, her halükarda harcadığınız vakte değeceğine eminim, o ayrı gerçi:
  
  (bkz: #75468379)