nereye

• sabah şarkı söyleyerek uyandım.
  gözüme mavi ışıklar çalındı
  bilmem ki marslılar mı ikamet eyliyor.
  döner göçücü kuşlar gibi etrafımda
  her bir boku ufoya yoruyorum.
  temsil heyetinin başındayım kimi zaman
  anadoluya gidiyorum ?
  
  nereye diye sormalı insan
  tanım çerçevesinde sormalı
  erek-tahammül sınırlarını bilmeli
  bir caz şarkısındaki ceme seşşın durmalı
  bu tadılması gereken bir nefes
  yanlış yere gidip sonra nasıl olsa dönülmeli.
  hep sonsuza kadar kalacak gibi
  bu insanlar etrafımda dönecekler
  yenileri zaten ufolar, marslılar onlar.
  hiç birine enerjim yok sanıyorum
  nereye diye soruyorlar
  eşoğluları yanlış soruyorlar.
  43 numara bir tersliği
  ayağıma geçiriyorum.
  bu çalılıklardan karşı tarafa
  nereye ?
  buradan git.
  beklenmedik bir terlikle
  karşılarına çıkıyorum.
  nereye ?
  bravo nüvit.
  
  sabah küfrederek uyandım
  bu sefer tüm kuşların ağzında
  bisküviler vardı, bir önceki akşamdan kalmaydı
  konuştukça tabiat-ana yiyordu
  her şey iş oluş hareket bildiriyordu
  hatta reha muhtar da o dönem bir yerlerden bildiriyordu.
  bir ben ifadesizlikle suçluyordum kendimi
  abesle iştigal ediyordum.
  nereye diye sordu biri daha ?
  yanlışsın ulan canım kardeşim dedim.
  bir sert çıktım yani
  bir yumuşattım.
  ama mizacım sert olacak ki,
  adam bana yaşam dersi verdiğini sandı.
  nereye gittiğini bilmeyen kediler
  sıcak bir eve giremezler.
  derhal aforizmik götüne bir tekme attım
  canım kardeşimin..
  nereye diye sordu ?
  nereye ?
  bilmem belki hep sormak gerek
  bu soruyu.
  gün içinde sorarlar mı ki acep
  kuşlar etrafımda dönerlerken birbirlerine ?
  merak baki
  yönü bilmemek daha heyecanlı
  sanki..