mehmet rifat

• cevat çapan bir zamanlar^* kendisine "hocam" diye hitap ettiğimizde^* bize^* "edebiyatta öğretmenlik yoktur, hepimiz her zaman öğrenciyiz" gibi çok hoş bir itirazda bulunmuştu. bugün tanışma fırsatı bulduğum mehmet rifat bana bu sözü anımsattı tavırlarıyla. karşısındaki insanı kafasında kendinden daha toy olmakla itham edip hocalık taslayan bir takım entelektüellere hiç benzemiyordu. aksine, yüzünde, yeni birşeyler öğrenmeye hazır genç bir adamın ilgisi ve heyecanı vardı. naçizane takdir ettim ve etkilendim açıkçası. eh, malum, heyecanını yitirenlerin umudu da yoktur artık.
  (bkz: içi geçmek)