istanbul

• her şeyin bol olduğu eziyette dahil olan kadim şehrimiz.
• (bkz: #72162112)
• kadın ismidir.
• bitki örtüsü beton olan şehrimiz
• bu sabah leeeşşşş gibi nemli uyanmış şehir.
• her yeri birbirine uzak şehir. belki de insanlar bu yüzden bu kadar mutsuz. uzaklıktan insanlar 2 semt öteden sevgili bile bulmak istemiyor. uzak gerçekten yorucu ve uzak. yalnızılığın sebebi uzaklık olan şehir.
  
  ama ankaram öyle mi. her yer diğerine 15 dakika.
• her sabah, her akşam istisnasız ben bu şehirde ne yapıyorum, neden burada yaşıyorum diye sormama vesile olan dev
• bosphorus effect diye bir kavram uydurmama^*, sonra da bu uyduruğa sıkı sıkı sarılmama sebep olmuş geciktirili etki şehir. zaman, olaylar, karakterler ve nihayetinde hayat... ne zaman hikayenin bir yerinde istanbul geçse; o iş hiç de öyle olmuyor. bozuyor. geç kalıyorsun, geç kalıyorlar. en nihayetinde hassasiyetler azalıyor, normal bulmaya başlarken malesef duyarsızlaşıyorsun. zaman anlamını yitiriyor. dolayısıyla doğru zamanlar da...
  sevgili yedi tepesine ayrı ayrı sövdüğüm; bak hiç öyle kafa da tutmuyorum, he, sen büyüksün.
  şimdi, kaçılır mısın şurdan?
• yaşanılası olmaktan o kadar çok uzaklaştı ki.
  
  anadolunun akşam 8'den sonraki dinginligini arıyorum.
• arada bir gelip bozulmamış yerlerinde vakit geçirdiğim, güzel kalabilen insanlarıyla sohbet ettiğim, güzel hayvanlarının başını okşadığım, güzel kalan ne varsa şöyle bir soluyup o caanım boğazını izleyerek biramı içtiğim şehir. öyle olunca gerçekten çok güzel ama her gün yaşayanına eziyete dönüşmüş maalesef. doğma büyüme istanbullu dostlarımdan bile artık duymaya başladım "en güzeli sakin bir şehirde yaşayıp arada bir istanbul'a gelip sadece güzel yerlerinde vakit geçirmek lazım" diye. üzülüyorum. günübirlik gelişlerde bile eziyete dönüşen yanları olabiliyor. her gün yaşayanına sabırlar dilerim. sanki önünüzde çok güzel bir lezzet var da, siz meşguliyetten tadına pek varamıyorsunuz, bense o lezzete kendimi kaptırıyor gibi hissediyorum. üzgünüm.
  
  şerefe..