mustafa dilki

• 1971 giresun görele’de dünyaya geldi. ilk, orta ve liseyi istanbul zeytinburnu’nda bitirdi. bir süre anadolu üniversitesi açık öğretim fakültesi işletme bölümüne devam etti.
  
  şair ilk şiirini 1986 yılında lisedeyken yazmış. ilk önce geleneksel halk şiirimiz hece vezni ile başladığı şairlik serüvenine edebiyat öğretmeni hasan oğuz bey’in tavsiyeleriyle serbest şiirler de devam etmiş. tarz ve konu ayırt etmeksizin hece ve serbest tarzda yazmaya devem etmekteymiş.
  
  orhan veli'nin aşkın resmi geçidişiirini anımsatan aşağıdaki şiir mustafa dilki'nin iz bıraktılarisimli şiiridir ve şu ses kaydının 7:20 dakikasından itibaren seslendirilen kısa versiyonunu her dinlediğimde yüzümde piç bir gülümseme belirirken kalbime kara bulutlar çökmektedir efendim.
  
  bu arada aşkın resmi geçidini de müşfik kenter efsane okumuştur
  
  ne güzeller geldi geçti gönlümden
  hepsi ayrı ayrı iz bıraktılar
  her birisi ömür çaldı ömrümden
  baharı yaşarken güz bıraktılar
  
  işveli sevcan’ı, nazlı gülcan’ı
  leyla’sı,hülya’sı, zarif mercan’ı
  ayten’i, gülten’i ve mihrican’ı
  başımın altına diz bıraktılar
  
  köyümde fadime burda emine
  maçka’da zeynep’im moda’da mine
  diyecek çok sözüm var yasemin’e
  yeminler verdirip söz bıraktılar
  
  çok gençtim çok toydum ama hoyrattım
  elif’le sözlendim nişanı attım
  uzun bozkırlarda azgın bir attım
  önüme bir torba tuz bıraktılar
  
  içlerinde en kıskancı o yardı
  birisiyle görse beni, oyardı
  taş gibi kalbimi ilkkez o, yardı
  ismini diyemem giz bıraktılar
  
  birisi seksiydi, biri titizdi
  sütun gibi bacak, bembeyaz dizdi
  jale ile lale tıpkı ikizdi
  yakıp yüreğimi köz bıraktılar
  
  meltem ile gökyüzünü boyarken
  didem ile kaydıraktan kayarken
  çiğdem ile yıldızları sayarken
  albümler dolusu poz bıraktılar
  
  geçen yıl bir tatil kasabasında
  haberimiz çıktı boy boy basında
  hande’yle, gamze’nin arabasında
  bana unutulmaz yaz bıraktılar
  
  körkütük sarhoştum güç bela aydım
  serap’ı görünce serpil’den caydım
  onlar atlı gitti bense yayaydım
  ardından bir küme toz bıraktılar
  
  gülçin abazaydı, berivan kürttü
  fahriye açıldı rabia örttü
  çerkez şengül ise ayrı bir dertti
  hepsi gitti bana laz bıraktılar
  
  bir deli rüzgarım eser tozarım
  esmere, kumrala destan yazarım
  ozan oldum diyar diyar gezerim
  elimde bir kırık saz bıraktılar
  
  ayça doyumsuzdu öyle arsızdı
  tuğçe tam tersine hayli zor kızdı
  ben ne suç işledim neyime kızdı
  geç gönül verdiler tez bıraktılar
  
  hele biri vardı tam baş belası
  mahçup neriman’ın meşrep halası
  eda’sı, seda’sı ve de çağla’sı
  tadına doyulmaz haz bıraktılar
  
  kimisiyle selamlaşmam olaydı
  kimisi de şimdi burda olaydı
  kimisiyle muhabbetim kolaydı
  yokuşu gösterip düz bıraktılar
  
  tek oydu kalbimin ilham perisi
  yalnız o ciddiydi yalan gerisi
  kırk dereden su getirdi birisi
  edalı işveli naz bıraktılar
  
  hiç böyle tutuşup böyle yanmadım
  kalbimin sesine böyle kanmadım
  haykırdım aşkımı hiç utanmadım
  astara razıydım yüz bıraktılar
  
  bir elinde çımbız bir elinde ayna
  dolaştı çevremde süslü aleyna
  ayağımı çeldi çapkın irina
  bastığım yerlere muz bıraktılar
  
  bir de fatih’teki bakkalın kızı
  ayşenur içimde ince bir sızı
  arabesk mehmet’in tango baldızı
  bana tapılacak göz bıraktılar
  
  kimisi aşikar kimisi gizdi
  hepsi de maziden kalan biz izdi
  bence en güzeli filiz'di
  bana gerçek seven öz bıraktılar
  
  bazen fuzuli’ydim, bazen de nedim
  kimini ısırdım kimini yedim
  kızlar hepinize yangınım dedim
  bağrıma bir avuç buz bıraktılar