11 şubat dünya epilepsi günü

• ne olduğu hakkında biraz bilgilenelim öncelikle;
  
  epilepsi nöbeti (yada krizi), beyin normal aktivitesinin, sinir hücrelerinde geçici olarak meydana gelen anormal elektriksel aktivite sonucu bozulması ile oluşan klinik bir durumdur. halk arasında “sara hastalığı” olarak da bilinen epilepsi, kendini epileptik nöbetler ile göstermektedir. epileptik nöbet gerçekleştiğinde hastada gelip geçici bilinç kaybı veya farklı özelliklerde belirtiler olmaktadır. kişinin tek bir nöbet geçirmesi, epilepsi hastası olduğu anlamına gelmez.
  
  epilepsi oldukça yaygın bir hastalıktır. toplumda görülmeme sıklığı, ülkemizde ve dünyada olduğu gibi % 0,5 ile %1 arasındadır. cinsiyetler arasında epilepsi hastalığının görülme oranında herhangi bir farklılık yoktur.
  
  epilepsi belli bir yaş grubunda değil herhangi bir yaş ve zamanda ortaya çıkabilmektedir; ancak ilk 16 yaşa kadar ve 65 yaşından sonra görülme sıklığı artmaktadır. çocuklarda 16 yaşa kadar en sık görülen nörolojik hastalık epilepsidir.
  
  hastalığın sık görüldüğü çocuk yaşlarda anne ve babanın gözlemleri teşhis için önemli rol oynamaktadır. çocuğun arada bir ağzını şapırdatması, kol ve bacaklarında ani sıçramalar-irkilmeler olması, burnuna kimsenin duymadığı kötü koku gelmesi (örneğin yanmış lastik kokusu) veya çocuğun arada bir gözünün dalması, bir yere birkaç saniye boş boş bakması gibi durumlar gözlemlenebilir. bu gibi davranışların bir kısmı normal değildir ve şüphelenirlerse bir nöroloji hekimine başvurmakta fayda vardır.
  
  şimdi hazırlayın gözlükleri, instagram postları bizleri bekler.
• mor gözlüğüm de yok ama napalım. epilepsinin bulaşıcı olmadığını biliyoruz, özellikle bunun farkındalığını yaratmamız gerek.
• mor gözlük edinip katılacağım farkındalık aktivitesi.
• köprünün ışıklarını bu sebeple mor yaptıklarını az önce öğrendiğim özel gün.
• 3 köprüyü de #epilepsiiçinbak projesi için mor ile ışıklandırdıkları proje.
  
  keşke sadece bir gün ile sınırlı kalmasa da daha çok duyulsa böyle şeyler.
  
  ne kadar çok duyarsak o kadar çok benimsiyoruz çünkü.