17 mayıs 2000 galatasaray arsenal maçı

• biz de "eski defterleri karıştıran müflis tüccar" gibi o güzel günlere dönelim, bugünün acılarını dindirelim azıcık. nostalji acıların en soylusudur nasılsa. bu entry biraz da kişisel bir uefa kupası macerası olarak da okunabilir belki de:
  
  evet 17 mayıs günüydü. eskişehir'de öğrencilik günlerimizin en güzel dönemiydi. sevgilimiz vardı, bir de kırmızıtoprak mahallesinde 3+1 evimiz. maç saatini iple çekmiş, çerezimizi ve ucuz yollu 1.5 litrelik fruko gazozumuzu ayarlamışız. beşiktaşlı iki ev arkadaşımla birlikte konuşlandık 37 ekran televizyona. anten ise bir sigara kağıdı. herşey mükemmel, hava güzel, tişörtlüyüz. iskandinav koltukta oturuyorum, ekrana uzaklığım 1,5 metre yok.
  
  arif gol kaçırdı, ben koltuğu kırdım. yere geçtim. tişörtümün koltukaltı bölümü terden sırılsıklam. arkadaşlarım müthiş heyecanlı. olay gs maçı olmaktan çıkmış avrupa'ya türk futbolunu kabul ettirme olayına dönmüş. camlar açık, her evden sonuna kadar açılmış tv sesi yükseliyor. reklamcılığın mesleki deformasyonuyla arada rating hesapları yapıyoruz. antrakt olmuş biz tuvalete gidememişiz. maç nihayet penaltılarla gs lehine bitiyor.kazanan türkiye.
  
  karlofça antlaşmasından beri geri çekilen millet, hem de emperyal geleneğin şahikası, bir dönem avrupa futbolunu küçümsediği için kupalara katılmayan adalıların elinden kupayı alıyor; mucize.
  
  hemen sokağa fırlıyor ve taşköprü caddesi'nden atatürk caddesi'ne doğru dökülüyoruz. bir patates kamyonu bizi alıyor. kasadayız üçümüz de. arkadaşım mikrofonu kapıyor ve megafondan tezahürata başlıyor. iyi bir turdan sonra eskişehir tren garı'nda inip doktorlar caddesi'ne yönelmişiz. hasan polatkan bulvarı, doktorlar, şair fuzuli ve adalar...tam br insan seli. iyi ki o gün, taksimde, kızılayda ya da konak meydanında değildim.
  
  eskişehir'in, taşra'nın futbol şölenine ortak olduk. hepimiz çıldırmıştık. formalar, atkılar, balonlar fora olmuştu. eskişehir'de yaşanmış bir şehrayin olarak herşey harikaydı, kavga çıkmamış, kaza kurşunu atılmamıştı. iyi ki üç büyük şehirde değil eskişehir'de yaşamışım bu anı.