en neşeli klasik müzik eseri

• en popüler beş neşeli parçayı birkaç cümlelik naçizane yorumlarımla aşağıya bırakıyorum:
  
  1- beethoven - ode an die freude performans 2
  neşeli parçalara zirveden başlayalım. türkçede "neşeye övgü" olarak bilinen dünyanın belki de en ünlü bestesi. aynı zamanda avrupa birliği marşı da olan bu parçanın ekşi'ye flashmob versiyonunu yüklemeyi tercih ettim. zira hem birlikteliğe vurgu yaptığı sözleri, hem de onlarca defa izlememe rağmen her izleyişimde tüylerimi diken diken eden bu performans görülmeye değer. gerçi bu nasıl "neşeye övgü" böyle? 'neşe' bunun neresinde? bildiğin entry - nick uyumsuzluğu gibi... hemen her yaşta ve milyon defa dinlememize rağmen bir kere bile neşelendirmedi; aksine hüzünlendirdi. neşeye övgü, tipik bir charlie chaplin filmi gibi. belki de büyüklüğü, tıpkı chaplin filmlerinde olduğu gibi, iki zıt duyguyu aynı anda harekete geçirebilmesindedir.
  
  2 - ravel - bolero - şef andre rieu
  klasik müzik bestelerini görsel şovlarla destekleyerek özgün bir kompozisyon oluşturması sayesinde, günümüzün belki de en meşhur keman virtüözü ve orkestra şefi olan andre rieu'dan kanımca tam kıvamında bir bolero yorumu. aslında sadece iki farklı sesin onlarca defa (18) tekrarından oluşan bir beste fikri kulağa yavan ve sıkıcı gelebilir. ancak ravel'in bolero'su söz konusuysa, bu ezgi saatlerce bıkmadan usanmadan dinleniyor. bence bunun nedeni, her tekrarda yeni bir enstrümanın devreye girmesi, giderek artan temposu ve dinleyiciye zirveye yaklaşıyor hissini vererek sonsuzluğu çağrıştırması olabilir.
  
  3 - bizet - habanera - yorumcu elina garanca
  fazlasıyla çekici bir soprano olan elina garanca'dan iyi bir habanera yorumu. garanca'nın yorumu elbette bir diva kadar keyif vermiyor, ki aslında bu tip kıyaslamalar yapabilecek çapta bir müzikal eğitimim yok. ama neyse ki iyi müziği ve sesi ayırt edebilecek kulaklarım var ^*. ayrıca garanca'nın yorumunun iyi olmasında koronun etkisini de yadsımamak gerek.
  
  4 - johann strauss - radetzky marşı - şef herbert von karajan
  klasik müzik tarihinin gelmiş geçmiş en önemli birkaç orkestra şefinden biri sayılan rahmetli karajan'ın 1987 yılında yeni yıl vesilesiyle yönettiği parça. sert mizacı, otoriterliği ve özgüveniyle meşhur karajan'ın, sadece devasa orkestrasını değil, koca salonu bile tek bir hareketle yönetebileceğini gösterdiği bir meydan okuma şöleni. zaten karajan'ın, orkestrasını bırakıp salonu yönetmeye başladığı 30. saniyeden itibaren video durdurulursa, tamamı fularlılardan oluşan salonda (viyana, lütfen!) tek bir kişinin bile yüzünde tebessümün eksik olmadığı görülecektir. hepsi oldukça şaşkın ve mutlu. ama aynı zamanda koşulsuz itaatkarlar! sonuçta karşılarında eski bir nazi üyesi duruyor ^*. karajan 2.37 itibariyle hem salona, hem de orkestraya aynı anda komut verip, yüzüne o meşhur kibirle gurur karışımı ifadesini takınarak adeta führerliğini ilan ediyor. evet, bu parça elbette müzik tarihinin en iyilerinden biri. ama karajan yorumuyla daha da büyüdüğü kesin. ayrıca, parçanın bitiminde, hayatı boyunca ayakta alkışlanan karajan'ın alkış yapmayı beceremediğini de görüyoruz. ^*
  
  5- aram khachaturian - sabre dance- şef sir simon rattle :
  genellikle çizgi filmlerden aşina olduğumuz bu melodi, dünyanın en iyi orkestralarından biri sayılan berlin flarmoni orkestrası şefi simon rattle'nin yorumuyla daha da yüksek tempo kazanıyor. hatta adeta parçanın hızlandırılmış versiyonu gibi duruyor. ingiliz şef rattle, her ne kadar yaşayan en iyi şeflerden biri kabul edilse de almanya'da sıkça eleştirildiği malum. nitekim sonraki durağı bile belli ^{* *}. bu parçanın bestecisi aram khachaturian dışında, osmanlı'daki müzisyenlerin büyük çoğunluğunun ermeni kökenli olduğunu da hatırlarsak eğer, ermenilerin dünya müziğinin önemli aktörlerinden biri olduğu sonucunu çıkarabiliriz.
  ^{* * *}
  
  edit: en hüzünlü on klasik müzik eseri : #59797159