farenin ölümü

• kemal demirel in bir eseri.
• farenin ölümü
  
  umutsuzdu, yalnızdı, hali yoktu,
  canı çok yanıyordu günlerden beri.
  ne alnında dolaşan bir dost eli
  ne yardım isteyecek kimsesi vardı,
  ne tanrısı, ne de peygamberi.
  
  günlerdir karanlık deliklerde
  yanıp sönüyordu gözleri.
  sevinç değil ki paylaşılsın
  kendi kendinindi kaderi.
  
  sürüne sürüne dışarı çıktı.
  kıvrıldı ateşte pençeleri.
  kurtuldu rahat etti farecik,
  rahat etti dişleri.
  
  kibardı, incecikti kuyruğu,
  vücudu, küçücük pençeleri.
  bir makara gibi çözüldü,
  unuttu kedileri.
  
  farecik! nazlıcık! garipçik!
  canı çok yanıyordu günlerden beri.
  kibardı, incecikti kuyuğu;
  boş koydu delikleri.
  
  bir varken bir yok oldu,
  işte dünyamızın işleri.
  
  cahit külebi
• bir şair, dolayısıyla bir şiir, bir farenin, bildiğimiz şu pis farelerden birinin ölümünü bu kadar mı dokunaklı hale getirebilir ?
  bu kadar mı sevimli gösterilebilir bir fare ?
  pes.
• "peynirden olsun" diye devam eden atasözü (ata ben oluyorum bu durumda.. daha doğrusu götüm oluyor)
• nerede, nasıl, kaç yaşında bilinmez ama ilk kıtası muhtemel geberme anımı tasvir eden şiir. yalnız yaşayıp yalnız ölen insanlar için yakılan bir ağıt olduğunu düşünüyorum.
• bir cahit külebi şiiri.
  farecik için üzülürsünüz. belki de üzüldüğünüz kendiniz olur ama anlamazsınız.
• eger cahit kulebi onceki gun bizim kedilerden birinin once yakalayip, sonra buyuk ihtimalle bir sure kendine oyuncak edip, sonra oldurup, sonra yiyip, sonra da kapinin esigine kustugu fareyi bilseydi, bu ince kuyruklu kendi kendine olen fare icin sevinirdi.
  
  kapinin esigine kusmus bi de it oglu it. oldu da cikarken ustune son anda basmadiysak gorunce mide kramplari gecirelim diye, kanli, kirmizi bir topak.