girye

• osmanlicada aglama, goz yasi. halk dilinde ise yuzde gamze kadar derin olmayan, belli mimikler ile ortaya cikan cokukluklerdir, yuz susudur.
• (bkz: eşk)
• girye, gözyaşı demektir. urfalı büyük şair nabi efendi'nin şu ölümsüz beytinde geçer:
  
  ne girersin araya, yâre niyaz ettikçe!
  hani ey girye, mürâat-i edeb, n'oldu sana?
  
  yani ki;
  ey girye (gözyaşı)! ben sevgiliye niyaz ettikçe (yalvarıp yakardıkça) sen neden araya girip duruyorsun! hani, nerde kaldı görgü kuralları? [iki kişi konuşurken araya girip onların sözüne karışmak, görgü kurallarına aykırıdır. şair, gözyaşına bunu hatırlatıyor]
• gözyaşı demektir.
  
  bana sor sevgili kâri', sana ben söyliyeyim,
  ne hüviyyette şu karşında duran eş'ârım:
  bir yığın söz ki, samîmiyyeti ancak hüneri;
  ne tasannu' bilirim, çünkü, ne san'atkârım.
  şi'r için gözyaşı derler; onu bilmem, yalnız,
  aczimin giryesidir bence bütün âsârım!
  ağlarım, ağlatamam; hissederim, söyleyemem;
  dili yok kalbimin, ondan ne kadar bîzârım!
  oku şâyed sana bir hisli yürek lâzımsa;
  oku, zîrâ onu yazdım, iki söz yazdımsa.
  
  (bkz: mehmet akif ersoy)
• dudaklarındaki giryende bûseler, yahut,
  
  o gözlerindeki nîlî sükût-ı istifham...
  
  ahmet haşim'in o belde şiirinde böyle geçmektedir
• (bkz: gözyaşı), giryeban