medusa

• caravaggio'nun en karmaşık tablolarından biridir.
  
  kafa kesme iğdiş için iyi bilinen bir sembol ikamesidir, diye yazıyordu freud. gerçekten de caravaggio kendi portresini perseus'un tanrısal kalkanına yansıtarak yenik erkekliğinin, bir başka deyişle pasif eşcinselliğinin ayna-görüntüsünü stilize bir formda tasvir etmiştir.
  
  bakire tanrıça athena ile haberci tanrı hermes'in yardımlarıyla adı çıkmış lanetli medusa'nın hakkında gelen perseus, zaferini, yine athena'nın kendisine emanet ettiği parlak kalkanı ile muştular ve esasen medusa'ya kendi çirkin ve dehşet içindeki portresini göstererek onu ölümle yüzleştirir. ressam caravaggio ise imgesini ayna aracılığıyla seyrederek mitosla yüzleşir ve aynı zamanda erotik haletiruhiyesine bakar. gene de burada medusa seyirciye değil, kendi içindeki dehşete, ölüme, kaçınılmaz akıbetine bakar. böylece caravaggio sanat marifetiyle de olsa pasif eşcinselliğinden kaçınma yoluna gidebilir ancak. aksi halde bir kadın olduğu bilinen medusa'yı neden kendi portresini yapmak için bir araç olarak kullansın ki?!
  
  medusa'nın boynundan fışkıran kan ise body horror'un, gore'un barok tarzda dile gelişidir. özellikle 80'lerin amerikan korku sinemasında benzer tasvirlere rast gelmek alışılageldik bir durumdur. denebilir ki sinemanın çok erken tarihlerde yaptığı birçok şeyi resim sanatı 500 yıl önce yapabilmiştir. aslında dehşetin ve korkunun izlerini sürmek için çok daha eskilere gidilebilir ama barok tarz avrupa sanatına bambaşka bir ruh kazandırmıştır. işte caravaggio barok'un en büyük ismidir.