ota boka kafayı takmak ^*

• özellikle sözlük yazarlarında sıkça görülen bir durumdur. olay şöyle gelişir: önce kafayı takacak eften püften bişi bulunur, sonra onun hakkında bir teori uydurulur. teoriyi geliştirmek diğer sözlük yazarları tarafından yapılacağı için sonraki gelişmeler ekrandan izlenir. yeterince geliştikten sonra genelde bir düzlemde anlaşılır. sıra o anlaşılan düzleme kafayı takmaya gelir. bu böyle gider..
• (bkz: kacin kurbagasi)
• bütün yazi evde gecirmek eyleminden sonra gerçekleşen durum. kişi en ufak kusurlarını büyüterek özgüvenini yitirir. hayat başta olmak üzere onu çevreleyen herşeye karşı nefret ve kin duyar.
• insani yorar, mutlulugunu kisitlar. kisi daha cabuk yaslanir, hatta daha cabuk olur. bezer hayattan, hep neden ben demeye yeltenir, iliskileri keyifsiz gecer, hayati keyifsizlesir, kisacasi somurtan, ve zamanla gulmeyi unutan bir insan haline geliverir.
• bir anlamda insanin kendini sikmesidir. bir olayin yaratabileceği en umutsuz, en kötü senaryolar kafada çizilir. kafa ondan başka bir şey düşünemez. kazara mutlu olunduysa hemen içteki kurdun kani kaynamaya başlar. yeni senaryolar film şeridi gibi gözün önünden hizla akarlar (vıjt vıjt). umut veren en küçük bir çözüm hemen bertaraf edilir. ortada bir düşman vardir, aslinda çok yakindir ama bir o kadar da uzaktir.