• rum abdalları, bektaşiliğe bağlı olmakla birlikte, bektaşilerden daha çeşitli ve geniş bölgelere yayılmışlardır. özellikle anadolu ve balkanlar’da birçok aşevi ve türbeleri bulunmaktadır. abdalların bağlandığı iki simgesi, yaşam hikayeleri velayetnamelerinde saklı olan sultan şücai ve otman baba (sırasıyla vilayetname-i sultan şucauddin ve vilayetname-i otman baba)’dır ve hareketin merkezi seyitgazi’deki daha sonradan darülaceze olan türbesidir.
    abdallar, bir ağacın üzerinde kırk yıl çile doldurduğu sırada saçını ve sakalını kaybettiği söylenen hacı bektaş veli’ye izafeten saçlarını ve sakallarını tıraş etmekte ve on iki dilimli, beyaz keçeden konik taç giymekteydiler. bu taçlar, önden ve arkadan bölünmüş olup; tepede seyitgazi taşı(lületaşı)’ndan yapılan düğmeye bağlanmış, omuzlara kadar inen uzun yünlü püskül ile süslenmiştir. tacın dört yanındaki kıvrımlarında (1) la ilâhe illallah, (2) muhammedün resulullah, (3) ali mürteza, ve (4) hasan ve hüseyin ibareleri yer alır. muharrem ayında gerçekleştirdikleri törenlerinde kendini şiiler gibi dağlar, kan dökerlerdi. yanlarında tarikat sancağının yanı sıra, kudüm ve def taşırlar, ilahi söylerler ve dua okurlardı. kısa ve sade yünden yapılmış cüppe ve sof giyerlerdi. eşyaları arasında ebu muslimi nacak, şücai sopası, farklı boynuz, ayak bilek kemiği ve sapından asılmış olan geniş sarı kaşık yer alırdı.
    aralarında askeri, kelami, yetimi, şemsi ve hayreti gibi çok sayıda tanınmış şairler çıkmışlardır.
    *
    rum abdalları hakkında en geniş bilgiyi veren ve hareketin yükseliş dönemine de şahitlik etmiş vahidi’nin (1522’de) kaleme aldığı menakıb-ı hace-i cihan ve netice-i can adlı eseri, vilayetname-i otman baba’dan sonra ikinci kaynaktır.
  • rum abdalı ile bektaşi ayrı şeylerdir. sapla samanı karıştırmamak lazım.
hesabın var mı? giriş yap